गुरुदेव थोर
ज्ञानी प्रकाशले
कुणाला भेटले
भाग्य वसे
ज्ञानाची ओंजळ
भरून अमृत
स्वहाते पाजत
प्रेमभरे
परी भाग्य हिन
घेईना का घोट
उघडून तोंड
आदराने
बस रे ध्यानात
अथवा नामात
उलट स्वतः त
उतरत
तुझे ते पचन
करणे तुजला
ज्ञान मुरायला
लागे बरे
विक्रांते ऐकले
मनात ठसले
कल्याण जाहले
जन्माचे या
©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा