मृत्यूबीज
********
जाऊ नका कोणी
कुठे ते बाहेर
प्रकाशी अंधार
दडलेला ॥
कुठल्या श्वासात
मृत्यूबीज आहे
कोणा नच ठावे
अदृश्य से ॥
सारेच स्पर्श
अस्पृश्य आता
मैत्रीच्या ही वार्ता
दूरवरी ॥
जीवाहुन कुणा
असे काय प्यारे
तयाला संभाळे
आतातरी ॥
खाय डाळ भात
भाज्यांचा तो सोस
नको करू खास
काही केल्या ॥
पुढच्या ऋतूत
मिळतील फळे
जर का जगले
शरीर हे ॥
घरात ही होतो
व्यायाम बियाम
केल्याने आराम
मरे न तू ॥
मनास हवेच
असते धावणे
बोलणे खेळणे
सर्वकाळ ॥
तूच तुझा त्राता
होऊ नको काळ
सुखाचे आभाळ
उद्या आहे ॥
विक्रांते पाहिला
मृत्यूचा सापळा
दत्ते चुकविला
कृपा बळे ॥
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा