शुक्रवार, २५ जानेवारी, २०१९

तुझ्या विन





तुझ्याविन

अजूनही मनास या
तुझीच आस आहे
अजूनही डोळ्यात या
तुझेच भास आहे

सैराट जन्म जरी हा
जाहला कुठे किती
येतेच हि नाव माझी
सखये तुझा तटी 

उरातला हौदोस हा
कळेना या जीवाला
येई वावटळ ऐसी
चैन पडेना जीवाला

हरवते जीवन हे
सखी तुझ्याविन
निस्तब्ध श्वास होती
हे आकाश ही जमीन  

©डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

पुत्रशोक

पुत्रशोक  ( डॉ. हरेश मंगलानी सरांच्या मुलाच्या, डॉ. रौनकच्या आकस्मक निधनाने उमटलेली  व्यथा) ******* मुलाचे पार्थिव खांद्यावर वाह...