दत्ताचा शिवारी
असे कुळवाडी
राखतो मी वृत्ती
तया कृपे
कुंपण सावरी
गुरांना सांभाळी
गोफन गरारी
घेई हाती ॥
सहा महाचोर
घुसता पिकात
नामाच्या धोड्यांत
घालू पाही ॥
त्रिकाळ राबतो
त्रिपुटी पाहतो
ॠतूंना जाणतो
आल्या गेल्या ॥
काम हे तयाचे
किती दिवसांचे
मज ना कश्याचे
मोजमाप ॥
तयाचे म्हणता
तयास स्मरता
सुख होय चित्ता
पुरे तेच ॥
कसतो विक्रांत
बसुनी देहात
दत्ताच्या शेतात
आनंदाने
, © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा