दत्ताच्या गावात

जगाचा बुडाडा

कळला कळला

फुटला मिटला

आपोआप  

मनाचिया वाटा

तुटल्या विझल्या

डोहात बुडाल्या

एकांतीच्या

अंधारात दीप

लवतो तेवतो

एकटा भिडतो

वादळाला  

मनस्वी जगणे

जनात वनात

नाही कश्यात

घालमेल

कळली जीवास

ठरली चाकोरी

मरण चाकोरी

काळ ओघी

दत्त नाचवितो

उगा इथे तिथे

सत्य गवसते

कणोकणी

विक्रांत जगात

राहतो मनात

दताच्या गावात

कौतुकाने  ||

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

चाले पारायण

कुणाची ती वाट

पाहतोय कोण

मितीत दाटून

आपूलिया  ||

स्पर्शाचे अंतर 

स्पर्शल्या वाचून

नभाचे दालन

मिटलेले   ||

सजून धजून

जीवन नटून

उभे ओशाळून

कधीचेच ||

कधीचा चालला

पाषाण प्रवास

प्रतिक्षेचे घास

गिळूनिया ||

मातीवर माती

जन्म थरावर

अजून अंकुर

आशावादी ||

फडफड पानी

दुमदुमे कीर्ती

बुजल्या खणती

खाणाखुणा ||

चाले पारायण 

कळल्या वाचूनी

शब्दांची करणी

शब्द जाणो

मनाच्या अंगणी

विक्रांत अजुनी

हातात धरुनी

दत्तनाम ||

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

सनातन ओल

जीवनाची कृपा

धबाबा कोसळे

अंतरी उसळे

मग्न स्फूर्ती  ||

येते अन जाते

चित्र कुठलेसे

परी ज्ञात नसे

केव्हाचे ते ||

रंगांचे तुकडे

कपटे जोडले

डोळ्यात सजले

मिटूनही ||

संपेल चालले

स्वप्न लिहलेले

रक्तात दाटले

मूढ जग ||

किनाऱ्यास हट्टी

निग्रही पावुले

अनवाणी चाले

लाटासवे  ||

एका अर्थासाठी

जीवन कुरोंडी

करूनिया थडी

वेडेपीर ||

कलकले काळ

धमण्यात ताल

आनंद कल्लोळ

क्षणी बंद ||

पहातो विक्रांत

अंतरात खोल

सनातन ओल

अजूनही ||

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

बॉस दु:ख

सांभाळू कसे या

सर्व शहाण्यांना

माझ्या डॉक्टरांना 

बुद्धिवान ||

गोल फिरवते 

मजला मेट्रन

हवे ते करून

खरे म्हणे ||

करी युनिअन

सदा दणादण

भांडण तंटण

ठरलेले ||

ऐकती न आज्ञा

करुनी बहाणा

तया सेवकांना

काय सांगू ||

म्हणतो साहेब

ऑफिस सांभाळ

त्यांना काळवेळ

पण नसे ||

धावतात रुग्ण

येतात कावून

सुरु ना अजून

ओपीडी का ||

व्यर्थ ते रिपोर्ट

जाती पुनपुन्हा

अर्थ त्याचा कुणा

कळेनाची||

कसल्या मिटींगा

जाणे फासावर

क्षुद्र सत्वसार

विसरून ||

येतो जातो कुणी

जड कार्पोरेटर

त्या तंबीवर

हसणे ते ||

काही झाले तरी

तुम्ही जबाबदार

सगळ्यांचा मार

खाणे पडे ||

सत्तेविन सत्ता

नको मज आता

करावी स्वहाता

सेवा बरी ||

दत्ता तुझे ओझे

तूच बा सांभाळ

मजला आभाळ

रिते हवे ||

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

किती खोडकर दत्त

मागावया सांगे

करुनी बहाणा

आणि मग चुना

लावी कारे ||

साठवतो काही

पुण्याची गाठोडी

चोर गावी वस्ती

करवसी ||

पोटातली भूक

मनात कोरून

जिव्हेस सांगून

मजा पाही ||

भरे मग पोट

करतोस थाट

पक्वान्नाचे ताट

देई बळे  ||

किती खोडकर

दीनांचा दयाळू

जाणिला कृपाळू

विक्रांतने  ||

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

देवा अवधूता

तुझे रूप डोळ्यात  

तुझा छंद मनात  

तुझे ध्यान दिनरात

घडो अवधूता ||१

खेळ चाले जगण्याचा   

भास उगा असण्याचा

आन किती खेळायचा

सांग अवधूता ||२

पाठी पोटी पुण्य नाही

घटी ओठी सेवा नाही

हाव पण जात नाही

माझी अवधूता ||३

स्पंद स्पर्श नाही जरी

वेडी खुळी आशा उरी

येती लाटा लाटावरी

देवा अवधूता ||४

आग्रहास वाव नाही  

याचकास भाव नाही

मर्जीविना ठाव नाही

पदी अवधूता ||५

सारे काही मान्य तुझे

वाहतो मी तुला ओझे

दारी जावो जन्म माझे

तुझ्या अवधूता ||६

वाटेवरती विक्रांत

चाले तुझे गाणे गात

ठेव थोडे स्मरणात

प्रभू अवधूता ||७

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in