हळूच ये
माझे शब्द
गुपचूप
ऐकूण घे
ताईबाई
झोपताच
सामसूम
होताच
जरासेच
खोडकर
बोल तुझे
मला दे
फार काही
मागतो ना
गळा गळी
घालतो ना
वेडा आहे
वेडेपण हे
माझे जरा
समजून घे
हसतांना
गोड तुला
बोलतांना
ठोक तुला
माझे पण
तुझ्यामध्ये
हलकेच
हरवू दे
किती पाहू
वाट आता
आडोसा ही
ठरे बाधा
व्याकुळला
जीव माझा
संजीवन
स्पर्श तुझा
उभा आहे
उन्हामध्ये
सावलीचे
छत्र दे
फार काही
नाही तर
स्माईलीची
भेट दे
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा