सोमवार, १८ ऑगस्ट, २०१४

ये सखे







उगाच रात्र सरली
उगाच स्वप्न तुटले
सखी तुझे भास मज
प्राणात क्षण झिंगले

किती दूर अचानक
सहज गेली निघूनी
विचारले न पुसले
हृदय विद्ध करूनी

येशील ना लवकरी  
खळाळत पुन्हा घरी
पाहता तुला भरेल 
घाव उगा झाला उरी

वाटेवरी डोळे माझे
अन कान पदरवी
ये सखे पुन्हा येवूनी
तरल स्वप्न जागवी

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

बंद दार

बंद दार **** कधी दारे होतात बंद  खूप दिवस न उघडल्या गेल्याने  बिजागऱ्या गंजून तर कधी केली जातात बंद  हेतू पुरस्पर जाणून बुजून कड...