आळंदीत

आळंदीत

*******

माझ्या आळंदीचा थाट किती वर्णावा शब्दात 

उभे आडवे चैतन्य लोटे सोनेरी लाटात ॥

उभे पदोपदी नम्र दूत वैकुंठ धामीचे 

घेती एकेक वेचून सल भक्तांच्या मनीचे ॥

दृष्य अदृष्य कृपाळ संत मांदियाळी थोर 

तया दृष्टीत वाहतो प्रेम कृपेचा सागर ॥

नाम मोत्यांचे भांडार नच सरते अपार 

शत पिढ्या जोडोनिया घ्यावे इतुके भांगार ॥

माय धन्य धन्य झालो तुझ्या नगरीत आलो 

वारी तुझिया दारीची सुख सुखाचे पातलो ॥

शब्द ज्ञानेश्वर फक्त माझ्या मनात उरावा 

जन्म प्रकाशाचा खांब देहासहित या व्हावा ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ . 

युद्ध अटळ आहेत

युद्ध अटळ आहेत  

*****

युद्ध अटळ आहेत 

विध्वंस ही अटळ आहे 

सृजन पालन मरण हे चक्र 

सदैव चालणार आहे 

शहर नष्ट होतात 

संस्कृती लयास जातात 

काळरुपी महाप्रलयात 

राष्ट्र बेचिराख होतात 

निसर्गाच्या दृष्टीने माणसांची शहर 

आणि मुंग्यांची वारूळ 

दोन्ही सारखीच असतात 

मुंग्या ही लढतात एकमेकांशी 

आणि काबीज करतात वारूळ 

मुंग्याही बळी जातात, कैदी होतात 

गुलाम केल्या जातात किंवा 

मारून टाकल्या जातात वापरून

दुसऱ्या वारुळातील प्रजातींकडून 

हे वैर हा द्वेष ही असूया माणसाची 

ही जगत्जेता होण्याची 

आकांक्षा माणसाची

हीच तर शस्त्रे आहेत 

काळात्म्याची विनाशाची 

अन्यथा समतोल कसा साधणार 

या अफाट जनसंख्या वाढीचा 

या नाश पावणाऱ्या जंगलाचा 

या असंख्य जीवांना 

नष्ट करणाऱ्या प्रदूषणाचा 

या स्वार्थलोलूप हव्यासाचा 

कदाचित माणसांना मारणारे 

हे माणूस यंत्र 

निसर्गानेच नियोजित केले असावे

हि यादवी माणसा माणसातील, 

धर्माची राष्ट्राची भाषेची 

शस्त्रे घेऊन उभी आहे

विनाश तर होणारच 

हे अलिखित प्रारब्ध असते

कारण मरणातूनच पुन्हा 

सृजन होत असते 

हे  चक्र सदैव असेच चालू राहते

पण का आणि कुणासाठी 

हे प्रश्न ज्याला पडतात 

त्यालाच ते सोडवावे लागतात 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ . 

शांतीची आस

शांतीची आस

************

जोवर साप ते भूमीवरती 

तोवर येथे कुठली शांती 

विश्वकुटुंब जे न मानती 

फक्त बावटा धरून ठेवती 

उरात सदैव अंधभक्ती 

काय कुणाचे रे ते असती 

जे न मानती तया मारती 

तोडून फोडून वर हसती 

किती शिकले थोर जाहले 

बीज अंतरी तेच राहिले 

आत बाहेर विष लावले 

सैतानाचे ते रूप सजले 

जोवर डोक्यात बाड कोंबले 

माथे ते रे असे बिघडले 

शांती नकोच वा उत्कर्ष 

झेंड्यापायी केवळ संघर्ष

गंगा सोडूनी कुण्या गटारात 

अगा जे की गेले वाहत

रे तया कधी का कळते 

अत्तरात काय सुख असते

ती शांतीची आस व्यर्थची 

शस्त्रे तत्पर जेथे वधाची 

मरे माणूस कितीक मेले 

परी ते कुठली पर्वा नसले

श्रद्धेने त्या तांडव केले 

विश्व ढवळून नरक जाहले

कोण थोपवी यास आता 

विश्व शोधते नव्या प्रेषिता

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ . 

स्वीकार

स्वीकार 

*******

दुःखांच्या आठवणी नि सुखाच्या हुलकावणी 

यात कधी जिंदगानी नच जावी हरवूनी ॥१

जेव्हा जेव्हा उदास त्या स्मृती येतात दाटूनी 

झपाटूनी तन मन जाती उध्वस्त करूनी ॥२

समोर उभा वसंत मग जातो कोमेजूनी 

रक्त गोठवतो हिम राहतो विश्व व्यापूनी ॥३

मग त्या जीवा सुरेल आठवत नाही गाणी 

आक्रोशाचे सूर उरी जन्म भरे आसवांनी ॥४

आहे त्याच्या स्वीकारात कृपा येतसे घडूनी

सारे जीवन आनंदे जाते क्षणात भरुनी ॥५

क्षणोक्षणी नटणारे ऋतू येती बहरूनी 

प्रत्येक पुनव जाते अमावस्या सुखावूनी ॥६

प्रत्येक नाते सुखाने येते मग बहरूनी 

अढी मना मनातील जाते क्षणात पूसूनी ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ . 

मारुती चितमपल्ली सर

मारुती चितमपल्ली सर 

*******************

ते जंगलातील 

समृद्ध आणि विलक्षण जग 

दाखवले तुम्ही आम्हाला 

या शहरातील 

खुराड्यातील मनाला 

जणू दिलेत 

एक स्वप्न जगायला 

रानातून उपटून आणलेले रोप

जगतेच कुंडीत 

ते रानातील सुख 

सदैव मनी आठवीत 

त्या कुंडीतील रोपास 

सांगितल्या तुम्ही  गोष्टी 

रानाच्या सौंदर्याच्या 

ऋतूच्या मैफिलीच्या 

आकाशाच्या चांदण्याच्या 

पावसाच्या पक्षांच्या 

आणि त्या गूढ रम्य कथाही 

मितीच्या बाहेरच्या 

जंगलात न जाणारे किंवा 

क्वचित जंगल पाहणारे आम्ही 

ते जंगल पाहतो जगतो मनी 

या मनोमय कोषात 

तुमच्या लिखाणातून 

तुमच्या गोष्टीतून 

आमच्या आदिम पेशीत दडलेले ते रान 

तुम्ही जागे ठेवले जगवले 

कृतज्ञ आहोत आम्ही तुमचे 

ती कृतज्ञता शब्दाच्या पलीकडची आहे 

शब्दात मांडता येत नाही 

तरीही या कुंडीतील रान रोपाची 

कृतज्ञ शब्द फुले 

तुम्हाला समर्पित करतो.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ . 

देई भक्ती मन

देई भक्त मन

******

जयघोष तुझा दत्ता

गुणगान मी करीन

जीवाचे हे लिंबलोण 

तुजवरी ओवाळीन ॥१

देहाची या कुरवंडी

तुजलागी रे करीन 

निर्मळ करून मन

देवा नैवेद्य अर्पिन ॥२

अहं मम सरो माझे 

फक्त तुझेपण राहो 

सर्वस्वाची राख माझ्या

तुझी रे विभूती होवो ॥३

मांडीयेला कल्लोळ मी  

देवा तुझ्या दारावरी 

धाव धाव दयाघना 

पाव मज आता तरी ॥४

 

नको मज मोठेपण

देई खुळे भक्त मन

तुझ्या पदी विसावून 

जग जावे हरवून ॥५

 🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ . 

अनुभव

अनुभव

*****

आला अनुभव 

जगताचा काही 

कळले मज हे 

घर माझे नाही ॥

सोडव मजला 

येतो मी धावत

तुझिया मार्गाने 

दयाळा परत  ॥

ताप भवताप 

इथे तिथे रोगी 

महाभय दिसे 

वेदनांच्या अंगी ॥

त्याचे निवारण 

घडो भगवन 

जगात या गाजो 

तुझे देवपण ॥

नुरावे जगत 

नुरावा विक्रांत 

व्यापूनिया सारे

उरो फक्त दत्त ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .