शांतीची आस
************
जोवर साप ते भूमीवरती तोवर येथे कुठली शांती
विश्वकुटुंब जे न मानती
फक्त बावटा धरून ठेवती
उरात सदैव अंधभक्ती
काय कुणाचे रे ते असती
जे न मानती तया मारती
तोडून फोडून वर हसती
किती शिकले थोर जाहले
बीज अंतरी तेच राहिले
आत बाहेर विष लावले
सैतानाचे ते रूप सजले
जोवर डोक्यात बाड कोंबले
माथे ते रे असे बिघडले
शांती नकोच वा उत्कर्ष
झेंड्यापायी केवळ संघर्ष
गंगा सोडूनी कुण्या गटारात
अगा जे की गेले वाहत
रे तया कधी का कळते
अत्तरात काय सुख असते
ती शांतीची आस व्यर्थची
शस्त्रे तत्पर जेथे वधाची
मरे माणूस कितीक मेले
परी ते कुठली पर्वा नसले
श्रद्धेने त्या तांडव केले
विश्व ढवळून नरक जाहले
कोण थोपवी यास आता
विश्व शोधते नव्या प्रेषिता
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा