एआरटी सेंटरला काम सुरू केले तेव्हा.
****************************
अनेक शापित राजकुमार आणि राजकुमारी
न केलेल्या गुन्ह्याची शिक्षा भोगत असलेली
न केल्या पापाची परतफेड करत असलेली
त्यांच्या चेहऱ्यावर असते प्रसन्न प्रफुल्ल हास्य
पौर्णिमेच्या चांदण्याचे कवडसे पाझरणारे
किलबिलत सभोवती स्वर्ग निर्माण करणारे
मी पाहत आहे .
पालक चुकलेले सावरलेले पथावर आलेले
काळजाच्या तुकड्याला हातावर सांभाळणारे
तेच दिव्य मातृत्व अन् पितृत्व अंगात बाणलेले
या महानगरातील अपार कष्टात हरवून गेलेले
तरीही स्वप्न सोनियाची लेकरात पाहणारे
साधी सरळ झुंजार कळीकाळाशी भिडलेले
मी पाहत आहे
मलाच त्यांच्यामध्ये वावरताना बोलतांना
विस्मय चकित असा त्यांचा लढा पाहतांना
किती शिकवतो आहे अजून मला तू जीवना
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️