***********
मी तो असुनिया द्वाड
किती घालतो मी घोळ
तरी करीसी सांभाळ ॥
नाही मारत ठोकत
नाही उपाशी ठेवत
हळू सांगतो कानात
चूक कळते मनात ॥
चार दिवस सरळ
पुन्हा काढतोच कळ
कुणा फजित करून
घेतो उगाच हसून ॥
कुणा दाखवतो भीती
कधी चुकवतो रिती
अशी खोडील ही वृत्ती
मज सोबत खेचती ॥
बहु दटावतो मना
करी शास्त पुनःपुन्हा
गाल फुगवून मज ते
सांगे गोकुळात होते ॥
खूप थकलो मनाला
सांगे विनवून तुला
बंदि गोकुळ गावाला
कर तुझ्या या खट्याळा ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com ☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा