*****
टाळूनही तुज सख्यामज टाळता न येते
लावूनही तावदाने
हे वादळ न टळते
व्यापून तना मना तू
असा खोल रुतलेला
वळताच कुस थोडी
ये जाग तव स्मृतीला
जगतेच मी भ्रमात
बघ तुझ्या स्मरणात
फुलतो मोहर नवा
भरूनि हर क्षणात
ती झिंग लोचनातील
मम लोचनात आली
त्या कृष्णकलापातील
मी झुळूक एक झाली
वेडयाच उपमा जरी
मज त्यात त्याच येती
प्रत्येक बहरातील
आवेग नवे असती
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा