विझली सुखे
**********
कोळसे मी वेचतांना
माखलेले हात काळे
शुभ्र वस्त्रा पुसतांना
जाहलो मलीन उगा
पुन्हा सुख शोधतांना
मिरवितो जगात नि
जुन्याच त्या लांछनांना
हाय कोणा काय सांगू
रिक्ततेत जळतांना
पूर्णतेची तीच ओढ
पुन्हा पुन्हा डसतांना
शब्द रूप स्पर्श यांच्या
मार्गीकेत फिरतांना
पसरून झोळी तीच
करतो का मी याचना
कोण हवे कशासाठी
तुटलेल्या सुमनांना
मृतिकेचा स्पर्श अंती
कवटाळतो जीवना
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा