चकरा
मार मारून चकरा
गीत पायात सजेना
तुझे प्रकाशाचे दान
माझ्या प्राणांत गुंजेना
काया पडू दे तुटून
मन जाऊ दे भंगून
उगा वाहिलेले ओझे
क्षणी जाऊ दे संपून
उगा चालला आक्रोश
पडे काळजात शोष
नको होऊ रे पाषाण
घडो संजीवन स्पर्श
तुझी ऐकयली कीर्ती
आशा धरियेली मोठी
परी निघालो माघारी
बहू होऊनी हिंपुटी
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा