दुआ
****
इतनी सारी दुवाए लेकर
जाएंगा कहाँ साले
म्हटला मित्र हसत तेव्हा
मलाच नवल वाटले
करताच कुणाला मदत
थोडस सैल होत
नियमात राहूनच
नियमांतून वाट काढत
मिळते एक पोच
कृतज्ञ नजरेतून
सापडल्यागत तुळस
भांगेच्या झुडपातून
तेवढेच बस असते यार
जगताना माणूस म्हणून
आपणहीआलेलो असतोच की
त्या जगात ठोकरा खाऊन
एक ठोकर कुणाची जर
चुकलीच आपल्याकडून
तेव्हा खरे तर आपणच
आपल्यात जातो आनंदून
त्या इवल्याश्या आनंदाच्या
इवल्याश्या लोभानं
येते हे सारे घडून
एकदा तरी बघ यार चाखून
कारण याची नशा जर
लागलीच कधी कुणाला
तर मग राहत नाही तो
त्या पत्थरांचा जगातला ।
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा