बाप्पा निघता
********
बाप्पा निघता गावाला
डोळे पाण्याने भरले
दहा दिसांचा सोहळा
दहा निमिष गमले ॥
का रे येतोस तू असा
वेड लावतो जनाला
जातो जलात विरून
घोर लागतो जीवाला ॥
पत्री फुलांच्या गंधात
दीप कापूर प्रकाशी
माझे धुंदावते मन
चित्त जडते रूपाशी ॥
रोज वाद्यांची वर्दळ
खणखणती आरती
नाद समाधीत मग्न
माझी इवलीशी भक्ती ॥
आता आताच होतास
गेला मिळून जलात
रिता पाहूनिया पाट
दुःख दाटते मनात ॥
जरी असशी मंदिरी
भेट तिथेही घडते
जाशी येऊनिया घरी
नाते अनोखे जडते ॥
भाव बंधांतून तया
सख्य अरुपाशी होते
दिव्य दुःखाच्या स्पर्शाने
ज्योत आतली पेटते ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा