धागे तुटले तटाट
काल जुळल्या नात्याचे
पिळ काळजात होते
धागे तुटले तटाट
मौन पापण्यात होते
काही घडला निरोप
कुणी समोर नव्हते
काही सुटले जपले
जरी आपुले नव्हते
घडो विरह जन्माचा
सारी जळूनियां ज्योत
गीत काळोखाचे मौन
जप खोलवर आत
जन्म जगण्याची व्यथा
कोण घेऊनिया येते
कळ लागता जराशी
सारे आकाश फुटते
सरे मनातील भय
परी उदास कोपरे
साऱ्या चिणल्यात फटीं
नाही झोंबणार वारे
नाव गाव न कुणाचे
कधी ओठात येणार
सय वाफ ती थेंबाची
कुणा नाही कळणार
काही घडेल कथा ही
नव्या जन्माच्या पानात
गाठ बसली अंतरी
असो सोबत जन्मात
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा