मोहात मासोळी
*********
मोहाच्या डोहात
उनाड मासोळी
खेळते आंधळी
कोशंबीर
धावते थांबते
माघारी फिरते
गळास जाणते
नाकारून
रुपेरी नाजूक
सुरेख सुंदर
होऊन उदार
घाबरट
जाऊन खोलात
बसते रडत
अमिषा स्मरत
आपुलिया
कोसते देवाला
कोसते मनाला
कशाला आणला
प्रसंग हा
आमिषा ठाव ना
आमिष आहे तो
दोरा न जाणतो
अदृष्य श्या
तरंगी डोलतो
रंगांत खुलतो
गंधात झिंगतो
उगाचच
मासोळी साठीच
जन्म की त्यास
आणखी कशास
जाणतो ना
खेळ हा चालला
जीवास गाठतो
आणिक गिळतो
पुन्हा पुन्हा
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा