ज्ञान
कसले ज्ञान नि
कसले अज्ञान
शब्दांनी अंगण
भरलेले ।।
पृथ्वीच्या गतीने
सूर्याचे दर्शन
येतसे घडून
रोज नवे ।।
कसले शेवाळ
दूर ते सारणे
तृष्णेच्या कारणे
कृती होय ।।
कुठाय साप ते
उघडे चंदन
नेलेत तोडून
तस्कराने ।।
मनात हडळ
धनही मनात
फाटकी लंगोट
जन्मभरी ।।
असू देत मला
प्रकृतीचा सोस
देवा तुही भास
एक आहे ।।
प्रकृती पाहून
विक्रांत शीणला
पोटाला रिघाला
पुरुषाच्या ।।
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोने
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा