रविवार, ३ जून, २०१८

सांज भेट



सांज भेट 

तू भेटलीस मला एका दुपारी अन 

थांबलीस सांजवेळ होईस्तोवर 
तुझे लाजाळू शब्द होत गेले धीट 
तुझी झुकलेली नजर होत गेली तिखट 
तुझे बुजणारे स्पर्श होत गेले अविट
ती संध्याकाळ होती जणू एक जादूई गीत 

तू काय बोललीस कुणास ठाऊक 

मी काय बोललो तेही न आठवत 
डोळे होते तुला नजरेत साठवत 
अन् मन तुझी प्रतिमा रेखाटत 
एक ओळख विणत गेली घट्ट मैत्रीत 
एक वृक्ष बहरत गेला भर ग्रीष्मात 
एक दार उघडले मिट्ट काळोखात 
प्रकाशदूत होत आलीस तू जीवनात

तिला संध्याकाळ कसे म्हणू मी 

खरं तर तो एक उष:कालच होता 
स्वप्नांचे अलौकिक रंग घेऊन आलेला 
किंवा सकाळ दुपार संधीकाळ 
जणू त्या एका क्षणात एकवटला 
तेव्हापासून लखलखीत झाले जीवन 
पुन्हा कधीही झाकोळलेच नाही 
कुठल्याही कारणाने 
कुठल्याही शंकेने कुठल्याही संकटाने 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे http://kavitesathikavita.blogspot.in

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

लोभ

लोभ ****** फुटली उकळी  गाणे आले गळा  प्रेमे उजळला  गाभारा हा ॥ १ शब्द सुमनांनी  भरले ताटवे भ्रमराचे थवे  भावरूपी ॥ २ पसरला धूप  ...