निळे डोळे
नभ उधळत
केस मोकळे
हवेत लहरत
ती ये अलगद
पुनव चंद्रागत
लख्ख प्रभा
मनात सांडत
ऋतू ऋतूतून
रंग बदलत
गूढ स्वप्नांचे
पंख पसरत
थांब म्हणूनी
नच थांबते
येण्याची वा
वाट पाहते
किती जन्म
उगा भटकत
कर्म बंधने
ओढून घेत
तिच्यासाठी
पुन्हा आलो
भरून पावलो
तृषार्थ राहिलो
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा