शनिवार, २९ मार्च, २०१४

आसारामी आश्रमात ....प्रकाशा .(नर्मदाकाठच्या कविता )


आधार तुटला होता
छत्रही मोडले होते
ते ब्रह्मचारी आश्रमी
तरी साधनेत होते

अंध असे ही निष्ठा वा   
निरुपाय काहीतरी
विचाराया गेलो तर
मौनी होती मग्न सारी

अवाढव्य आश्रमात
हॉल कोठी गुरे शेती   
आवक सुरळीत नी
सुरक्षित साधनादी

परतीचे दोर किंवा
तुटुनिया गेले होते
सोडताच मठ आता
स्वत्व हरवणे होते
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

मागणे

मागणे ***** आता माझे हे एकच मागणे दत्तात्रयी राहणे घडो यावे ॥ हृदयी धडधड व्हावी दत्त दत्त  स्पर्शात दृष्टीत भरावा तो...