सोमवार, ३१ ऑक्टोबर, २०२२

सुर्वे सिस्टर

सुर्वे सिस्टर (सेवा पुर्ती)
********

जसा आपल्या नजरेने आपण पाहतो.
आकाशातील तळपता सूर्य 
जो त्याचा मार्ग कधीच बदलत नाही 
तो नेहमी एका सरळ रेषेत प्रवास करीत असतो 
तो नियमाला पक्का असतो  कर्तव्यपरायण असतो 
ऋतूप्रमाणे त्याची उगवण्याची आणि मावळण्याची जागा जरी बदलत असली 
तरी तो मार्ग, तो प्रवास सरळ स्पष्ट असाच असतो  


आणि आजच्या उत्सव मुर्ती आपल्या सुर्वे सिस्टर 
यांचे आडनाव सुद्धा सुर्वे असावे 
आणि त्यांच्यात  तसेच गुण असावे 
हा फार मोठा योगायोग आहे

तर सुर्वे सिस्टर या तशाच सरळ एक मार्गी 
आणि कर्तव्य परायण आहेत
त्यांची कर्तव्यातील पूर्णत्वाची ओढ 
हाती घेतलेले काम नीट व्हावे
त्यात कुठल्याही कमीपणा न यावा
ही प्रामाणिक तळमळच 
त्यांचे वेगळेपण अधोरेखित करते 

ती तळमळ त्यांच्या बोलण्यात शब्दात 
आणि भाषेतून उमटत असते 
मग ती कधी कधी प्रशासनाला विद्ध ही करते
 तर कधी कधी त्यांना स्वतःलाही विद्ध करते 
पण तो ध्यास ती धडपड कधीच कमी होत नाही

त्यांचे निरीक्षण व समज अचूक आहे 
त्यामुळे पालिकेतील कामातील अडथळे 
अन अडचणी त्याची जाणीव त्यांना आहे
आणि त्या दूर करण्यासाठी त्यांनी केलेला 
आटापिटाही मला माहित आहे

 सध्या आपले रुग्णालय 
अडथळ्याच्या शर्यतीतून जात आहेत 
तीन सुकाणू  असलेले तीन तुकड्यांचे 
जणू हे जहाज आहे 
त्यात अशा प्रचंड अडचणीतून आपण रूग्ण सेवा देत आहोत 
त्यात आपल्या सिस्टर कामगार 
टेक्निशियन क्लर्क हे सर्व एका दिव्यातून जात आहेत 

अशावेळी सुर्वे सिस्टर सारखी व्यक्ति सोबत असतील तर
ऍडमिनिस्ट्रेशन म्हणून काम करणे फार सोपे जाते 
कारण अनेक बारीक सारी गोष्टीत लक्ष देणे शक्य नसते 
त्याचा पाठपुरावा करून ते पूर्ण करणे  हे मोठे टास्क असते 
आणि सिस्टर ते खूप सुंदर रितीने पार करत होत्या त्यात संशय नाही .

खरंतर रिटायरमेंटचे वेध सिस्टरांना 
दोन अडीच वर्षांपासूनच लागलेले होते 
त्या नेहमी माझे इतके महीणे राहिले 
इतके दिवस राहिले असे सांगत असत .
आणि ते साहजिकच आहे
 इतके वर्ष प्रामाणिकपणे दिवस रात्र 
महानगरपालिकेत रूग्णसेवेचे 
काम करणे फार मोठे दिव्य आहे 

आणि ते  केवळ एक नोकरी म्हणून 
न करता त्यात आपले मन ओतून 
ती एक पूजा समजून काम करणाऱ्या ज्या काही 
स्टाफ सिस्टर मला माहित आहेत 
त्यापैकी  एक अग्रमणी आहेत 

त्यामुळे त्यांचे रिटायर होणे 
हा माझ्यासाठीतरी  एक मोठा लॉस आहे
तरी पण त्यांनी केलेल्या सेवेच्या अंती
त्या सन्मानाने आनंदाने निवृत्त होत आहेत 
ही त्यांच्यासाठी सुखाची आणि आनंदाची गोष्ट आहे 
व त्यांच्या त्या सुखात आणि आनंदात मी सहभागी होत आहे 
आणि त्यांना आनंदाने निरोप देत आहे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

रविवार, ३० ऑक्टोबर, २०२२

मुंगी देव


मुंगी देव 
******

मुंगीचे जगणे कळले मुंगीला 
मार्ग ठरलेला चालायचा ॥
शोधता शोधता वारूळ शिखरी 
मुंगी पोहोचली एकटीच ॥
क्षितिजा पर्यंत दिसली वारूळं
चाललेला खेळ दाण्यासाठी ॥
जरी ना दिसला मुंगी देव तिला 
प्रश्न न सुटला अस्तित्वाचा ॥
मुंगीपण तिचे तिला पुरे झाले 
स्वीकारी फुटले पंख दोन ॥
मग ती उडाली कुणा न दिसली 
विरूनिया गेली आकाशात ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शनिवार, २९ ऑक्टोबर, २०२२

गणपती

गणपती
*******

आवडी ध्याईला गणपती 
मनी मी पाहिला गणपती ॥धृ॥
जयासी वर्णिले ऋषींनी 
जयाला वंदिले सुरांनी 
हृदी मी धरीला गणपती ॥१॥
कृपाळू भक्त रक्षणाला 
विघ्न सेना ताडण्याला 
सदैव धावला गणपती ॥२॥
किती हा आतुर देण्याला
घेऊनी रिद्धी सिद्धीला 
मजसी भावला गणपती ॥३
देव हा सगुणी ओंकार 
व्यापुनी राहे चराचर 
कृपेने जाणला गणपती ॥४
घेतसे ओढून  जवळी 
त्याची भक्त मांदियाळी 
कुडी ही वाहिली गणपती ॥५
जाहला कृतार्थ विक्रांत
आला तया अंगणात 
भरून राहीला गणपती॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शुक्रवार, २८ ऑक्टोबर, २०२२

तह


तह
***

हळूहळू जीव खूळा 
गुंतला सखी तुझ्यात  
अन पुन्हा हरवली  
तारकांची वाट तळ्यात 

कुण्या गूढ सुमनांचा 
तोच गंध धुंद आला
अन पुन्हा डंख झाला 
आडवाटे पावुलाला

उतरले नभ खाली 
होत ओढाळ शामला 
निग्रहाचा तट खारा 
मग तो वाहून गेला 

स्पर्शावाचून स्पर्श ते 
लाख मोरपीस झाले 
विजेचे संघात शुभ्र 
दिपवून डोळा गेले 

जिंकलीस कधीच तू 
हात माझे बांधलेले 
पराभूत जीत तुझी 
तह तेच ठरलेले

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

गुरुवार, २७ ऑक्टोबर, २०२२

प्रारब्ध

प्रारब्ध?
*******
लक्ष लक्ष लाटा तुझिया जगाच्या 
सुखाच्या दुःखाच्या पांडुरंगा ॥ 

कुणाला मायेचा देतोस उबारा 
कुणा न सदरा हिवाळ्यात ॥

कुणी वाळवंटी कुणी महालात 
का रे भोगतात  आयुष्य हे ॥

यत्न शोधण्याचे होउनिया व्यर्थ 
प्रश्न राहतात खिळलेले ॥

कळता कळेना तुझी विषमता 
तेव्हा होय चित्ता क्लेश बहू  ॥

मग प्रारब्धाच्या मारुनिया माथा 
गुमान विक्रांता करतो मी ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘



मंगळवार, २५ ऑक्टोबर, २०२२

गीताच्या मिषाने


गीताच्या मिषाने
*********

गीताच्या मिषाने दत्त या मनात 
असतो नांदत शब्दासवे ॥१

शब्दाचेही सुख दत्ताचे ही सुख
करतो कौतुक लाडक्याचे ॥२

आकार उकार वेलांटी नि मात्रा 
अवघीच जत्रा दत्तरूपी ॥३

भाव हीच पूजा भाव प्रदक्षिणा 
भावाची दक्षिणा देहासवे ॥४

शब्दी लागे ध्यान शब्दी समाधान 
समाधीस्थ मन शब्दातील ॥५

विक्रांत पाखरू दत्ताच्या आकाशी 
शब्दाच्या प्रकाशी हरवला॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

रविवार, २३ ऑक्टोबर, २०२२

मित्र मृत्यू

मित्र मृत्यू 
********

कालपर्यंत शेजारी बसलेला 
मित्र साथीदार कलीग 
आज जेव्हा होतो फोटो हार घातलेला 
 क्षणिकतेची शून्य अवकळा 
येथे आपल्या मनाला 

त्याची मिश्किल प्रेमळ नजर 
उमटत असते पारदर्शी 
पण अस्पर्श काचेतून
मनात साठले त्याचे शब्द
ऐकू येत असतात 
फक्त आपल्याला आपल्या आतून 

असंख्य स्मृती चित्रांची
मालिका उलगडत असते
निरंतर एक एका मागून

येण्या जाण्याचे सनातन  सत्य 
माहित असते मनाला 
माहीत असते की कढ दुःखाचा 
विसरून सामोरे जायचे जगण्याला 

शोक सभेतील भंते सांगत होते 
जगणे तोवरच असते 
जोवर कारण असते जगण्याला 
हे कारण अकारणाचे अकालनीय कोडे 
उलगडत नव्हते मनाला 
शेवटी तत्त्वज्ञान म्हणजे तरी काय 
मलम लावणेच असते शोकाकुल मनाला 

तुटलेल्या नात्याच्या विद्ध दशा
हातात घेऊन बसलेले प्रियजन 
सुखदुःखात साथीदार असलेले मित्रगण 
जगणार असतात एक पोकळी घेऊन 
जी असते गिळून 
अनंत सुखाच्या प्रेमाच्या 
आनंदाच्या संभावनांना

फुलं तर सारीच पडतात 
फळही गळून पडतात 
पण कुणाचे अकाली ओघळणे 
विद्ध करते मनाला कारण
त्या मित्रासोबत 
आपणही असतो 
खाली ओघळत 
त्याच्यातला अंश होत.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

वृक्ष वंश उच्छेद

वृक्ष वंश उच्छेद ********* जळताच झाड मन विद्ध होते  तोडताच झाड मन कळवळते  एकेक झाडात लक्षावधी जीव  राहतात प्रेमाने करुनिया गाव  ...