गुरुवार, १४ डिसेंबर, २०१७

बोलती महाराज (गोंदवलेकर)॥



॥ बोलती महाराज (गोंदवलेकर)॥

मायाळू शब्दांचे
कनवाळू बोल
अमृत ओघळ
कैवल्याचे ॥

बोलती महाराज
सुर्य उधळत
विश्व उजळत
भक्ती प्रेमे ॥

हृदयी भिडती
डोळे ओलावती
किल्मिष जाळती
मनातील ॥

सहज सुलभ
परी अलौकिक
वेदांचे मौलिक
सार जणू ॥

एकेका वाक्यात
असे महाबोध
भक्तीचे विशद
तत्त्वज्ञान ॥

ऐकून विक्रांत
जहाला कृतार्थ
कळू अाला अर्थ
नामातील ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शनिवार, ९ डिसेंबर, २०१७

माझ्या लेकीस



माझ्या लेकीस

तू आलीस अन् हे घर

हे जीवन
दरवळून गेले
रजनीगंधाच्या सुगंधाने
घराचा कोपरा अन् कोपरा
कण नि कण
गेला सुगंधी होवून
तुझ्या बोबड्या बोलांनी
गेले कान तृप्त होऊन
तुझा मृदू  स्पर्शानी
मीही गेलो मवाळ होऊन
तुझे मोठे होणे
शाळेत जाणे
कधी परीक्षा
पिकनिकला जाणे
दिवस आले
सोन्याचे पंख लावून
किती भरभर गेले उडून

मित्र म्हणतात

कन्या तर
दुसऱ्याचे धन असते
कधीतरी आपल्याला सोडून जाते
त्या कधी तरीचा
मी कधीच विचार करत नाही
तिने हे जीवन
इतके समृद्ध केले आहे
इतके सुगंधी केले आहे की
ती कुठेही असली
कशीही असली तरी
तो सुगंध सदैव राहीन                                    
माझे भावविश्व व्यापून


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

शुक्रवार, ८ डिसेंबर, २०१७

खुळी तुझी स्वप्न



खुळी तुझी स्वप्न
जातात उडून
हाती आल्याविन
काळ ओघी ॥
कधी आकाशाचे
कधी या मातीचे
परंतु अभ्रांचे
सारे गाव ॥
अडके आकडा
जसा काळजात
दुःखाचा संघात
तैसा सवे ॥
कोण तो दयाळू
मांडे असा डाव
शोधूनिया ठाव
लागेचिना ॥
जीवा फरपट
सुख संपत्तीत
दुःखाचे गणित
कळेचिना  ॥
सरो व्यवहार
जपणे ठेवणे
आयुष्याचे देणे
पुरे झाले ॥
सरो साचलेले
गाठी मारलेले
तुवा कोंबलेले
दिगंबरा ॥
विक्रांत याचक
फुटक्या भांड्याचा
वाहे जगण्याचा
भार उगा॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

गुरुवार, ७ डिसेंबर, २०१७

मित्र आणि अपमान




मित्र आणि अपमान

आजकाल अचानक अपमानांना
माझे स्मरण होवू लागले आहे
मित्र ही आता तिरमिरीत येत
काही काही बोलू लागले आहे ||

मित्रांवर रागावयाचे असेल तर
त्यांना मित्र तरी का म्हणावे
आयुष्य असे काही धडे मजला
सहजच शिकवू लागले आहे ||

मान्य ,खुर्चीलाच मान असतो
बाकी तास ओझे वाहणे असते
समोर सन्मान देणारे आता
फोनवर झापू लागले आहे ||

मर्म ठावूक झाले की मग
मांजरानाही वाघबळ येते   
विझलेल्या आगीवर घोडे
कागदाचे नाचू लागले आहे ||

काय कुणाचा किती आहे ते
कधीच पर्वा नव्हती परंतु 
अजून जळला ना स्वयं अहं   
विक्रांतास दिसू लागले आहे ||


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे




मंगळवार, ५ डिसेंबर, २०१७

दत्त आमुचा



|| दत्त आमुचा ||

दत्त आमुचा
आम्ही दत्ताचे
जन्मोजन्मीचे
दास झालो ||

वाहियला देह
तया पायावर
मनाचा आधार
तोडोनिया ॥

सरले भरणे
रिते पुन्हा होणे 
आम्हास मरणे
नाही आता ॥

आता न कसली
चिंता ती आम्हाला
भेटला भेटला
कल्पतरू ||

झालो जलबिंदू
तुडुंब सागर
सगुण साकार
दत्त प्रेमे ॥

विक्रांत निमाला
जन्मास आला
दत्ताने घेतला
पदावरी ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बाबासाहेब आंबेडकर नावाची कविता



बाबासाहेब आंबेडकर नावाची कविता

इतिहासाच्या पानावर
लिहिल्या गेल्या आहेत
असंख्य कविता .
करुणेने ओथंबलेल्या
गायले गेले आहेत
असंख्य पोवाडे
शौर्याने फुरफुरणारे
अगणित युद्ध गीते
क्रौर्याने भिजलेली
रक्तात साकळलेली
आणि किती एक
ती कारुण्य गीते
हृदय पिळवटून टाकणारी
बलिदानाने हळहळणारी

पण तुझी कविता
सगळ्यात वेगळी आहे
तुझी कविता तुझ्या
जगण्यातून उमटली आहे
तुझी कविता माणुसकीच्या
पुनर्उत्थानाचे गीत आहे
त्याच्या शब्दा शब्दात आहे
गिळलेल्या अपमानाचा अंगार
त्याच्या मुळाशी आहेत
पिढ्यान पिढी दडपलेले हुंकार
तुझ्या कवितेने सांगितले जगाला
माणूस कशाला म्हणतात
जगणे काय असते
आणि जगण्यापेक्षा श्रेष्ठ
काहीही नसते
तुझी कविता जीवनाचे गाणे आहे
म्हणूनच
तुझी कविता गातो आहे मी
तुझी कविता जगतो आहे मी
जन्माने कोणीही मोठा नसतो
आपणच आपल्या जीवनाचे
सूत्रधार असतो शिल्पकार ठरतो
याचे आत्मभान आणून देणारी
लाचारी नाकारून
आत्मग्लानीच्या दलदलीतून
बाहेर काढणारी तुझी कविता
ही मी वाचलेली
एक सर्वश्रेष्ठ कविता आहे

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

सोमवार, ४ डिसेंबर, २०१७

विरहण



उकळले रक्त 
थरारले प्राण 
मरणाचे भान 
दूर गेले

क्षणात कोंदले 
स्पर्शात थिजले 
जाणीवेचे ओले 
देह गाणं ॥
पुन्हा वादळाचे 
स्वप्न पहाटेचे 
उजव्या कुशीचे 
चाळविले ॥
पोथीतल्या वाटा 
आटल्या डोळ्यात 
कळ काळजात 
उमटली ॥

वाट विरहण
थांबे ओठंगून 
चाकोरी वाहून 
नेई तिला ॥
उधळतो फुले 
वृक्ष बहरून
वळण जपून
हृदयात ॥
द्यावे ओवाळून 
वाटते जीवन 
ठेविती बांधून 
मुळे खोल ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे


रिक्तत्ता

रिक्तत्ता ******* क्षणा क्षणाने कळल्या वाचूनी आयुष्य येते ऋतू घेवूनी  हसवून रडवून चोरपावलांनी रंग खेळूनी जाते उलटुनी  काय कमावल...