उकळले रक्त
थरारले प्राण
मरणाचे भान
दूर गेले ॥
क्षणात कोंदले
स्पर्शात थिजले जाणीवेचे ओले
देह गाणं ॥
पुन्हा वादळाचे
स्वप्न पहाटेचे
उजव्या कुशीचे
चाळविले ॥
पोथीतल्या वाटा
आटल्या डोळ्यात
कळ काळजात
उमटली ॥
वाट विरहण
थांबे ओठंगून चाकोरी वाहून
नेई तिला ॥
उधळतो फुले
वृक्ष बहरून
वळण जपून
हृदयात ॥
द्यावे ओवाळून
वाटते जीवन
ठेविती बांधून
मुळे खोल ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा