माझ्या लेकीस
तू आलीस अन् हे घर
हे जीवन
दरवळून गेले
रजनीगंधाच्या सुगंधाने
घराचा कोपरा अन् कोपरा
कण नि कण
गेला सुगंधी होवून
तुझ्या बोबड्या बोलांनी
गेले कान तृप्त होऊन
तुझा मृदू स्पर्शानी
मीही गेलो मवाळ होऊन
तुझे मोठे होणे
शाळेत जाणे
कधी परीक्षा
पिकनिकला जाणे
दिवस आले
सोन्याचे पंख लावून
किती भरभर गेले उडून
मित्र म्हणतात
कन्या तर
दुसऱ्याचे धन असते
कधीतरी आपल्याला सोडून जाते
त्या कधी तरीचा
मी कधीच विचार करत नाही
तिने हे जीवन
इतके समृद्ध केले आहे
इतके सुगंधी केले आहे की
ती कुठेही असली
कशीही असली तरी
तो सुगंध सदैव राहीन
माझे भावविश्व व्यापून
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा