****
नवी काही उमटली
विस्मृतीत डंख गेले
घाव काही नवे गात्री
मन वेडे असेच हे
सुखासाठी लाचावले
आणि कुण्या कटाक्षाने
उगाची घायाळ झाले
तीच धाव ठाव जरी
तेच पांढरे रिंगण
तोच अंत अर्थहीन
पण अधीर जीवन
काळजात खोलवर
एक उदास दालन
पेटलेले दीप मंद
घन दाटलेले मौन
झंकारती सुर काही
रव येता कानावरी
निःशब्दश्या कल्लोळाचे
प्रश्न उमटती उरी
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
**********
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा