यती

यती

****
पाठमोरा यती
चढतो पर्वत
करुनी शेवट
मायेचा तो ||
कुणी म्हणो त्याला
पळपुटा खुळा
कुणी वाया गेला
अरेरे हा ||
श्रेय प्रेय तया
येताच सामोरी
जन्माच्या संस्कारी
श्रेय घेई ||
इवलासा देह
जन्म हा क्षणिक
गेले किती एक
व्यर्थ इथे ,||
जन्म मरणाचा
खेळ विलक्षण
विवेके पाहून
स्थिरावला ||
अवघ्या चक्राचा
करुनिया भेद
होय संसवेद्य
दृढ व्रती ||
आहाहा विक्रांत
करी त्याचा हेवा
मज कधी देवा
ऐसा करी ||
*******
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोने
https://kavitesathikavita.blogspot.in

दत्त सांभाळीन

दत्त सांभाळीन
************

दत्त सांभाळीन आम्हा
व्यर्थ चिंता नको मना ॥

जन्म दत्ता वाहीयला
मग काळजी कशाला ॥

देह प्रारब्ध खेळणे
होवो तयास जे होणे ॥

जर असेल भोगणे
भक्तीमार्गात चालणे ॥

तुवा घडेल जगणे
करू नकोस मागणे ॥

यदाकदाचित जरी
मृत्यु तुजला तो वरी ॥

दत्त योजना मानुनी
घेई ते हे स्वीकारूनी ॥

दत्ता वाहून जगणे
फक्त कर्तव्य करणे ॥

मनी निशंक रहाणे
हेच भक्ती तपासणे ॥

विक्रांत सादर दत्ता
मर्जी मान्य भगवंता ॥

येई जीवन होऊनी
वा ये मरण घेऊनी ॥

***
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोने
https://kavitesathikavita.blogspot.com

गुरू कृपा

गुरुकृपा
******
गुरू तुम्हा पायी
सदा राहो चित्त
होऊन निश्चिंत
सर्व काळ ॥

येता रिता क्षण
याहो या धावून
टाका हो भरून
पूर्ण त्याला ॥

गुंतता कामात
वसा ह्रदयांत
दाखवत वाट
नीटपणे

अन् विसरता
करा आठवण
प्रेमळा येऊन
तुम्हीच ते ॥

मग हा विक्रांत
सुखसागरात
करीन व्यतित
जीवन हे॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

स्वामीच गुराखी

स्वामी च गुराखी 

*************

घेतल्या वाचून

देसी  दोन्ही हाती

चालविसी वृती

स्वामी राया ॥

कुठल्या जन्माचे

असावे हे फळ

स्वामी देई बळ

जगण्यास ॥

फार काही मज

घडली न  सेवा

संकटात धावा

फक्त केला ॥

भजन पुजन

किर्तन नर्तन

घडले  कधी न

यज्ञ याग ॥

एक स्वामी भक्त

दिधलास दोस्त

रुजविले आत

प्रिती बीज ॥

घडविली यात्रा

कधी प्रेम बळे

धरुनिया नेले

तुच सवे ॥

स्वामीच गुराखी 

माझा तो असून

रक्षितो दुरून

मज सदा ॥

एवढे विक्रांता

आले ते कळून

म्हणुनिया लीन

पायी सदा ॥

********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

विक्राळा

विक्राळा
*****
मरण पाहिली
दुनिया थांबली
घरात बसली
आळीमिळी ॥

हि तोंडावरती
फडके बांधली
अवघी थिजली
भय प्याली  ॥

दुनिया धावते
औषध नसली
पशु पचवली
कोटी-कोटी ॥

जशी की करणी
तशीच भरणी
म्हणतेय वाणी
निसर्गाची ॥

सुपामधील ते
सुखात बसले
जातेच पाहिले
नाही ज्यांनी ॥

मरण चाटते
आहेच जिभल्या
जै वाटा तुटल्या
कड्यातल्या ॥

तयात विक्रांत
नसेच वेगळा
बघ विक्राळा
मर्जी तुझी॥

डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे http://kavitesathikavita.blogspot.com

तुझे डोळे

तुझे डोळे

*****

तुझे डोळे चांदण्यांचे

बावरल्या हरीणीचे

दूर कुठे अडकल्या

गायीच्या गं दावणीचे

.

तुझे डोळे नवाईचे

घनदाट काजळाचे

कासावीस करणाऱ्या

घनगर्द आठवांचे

.

तुझे डोळे आरशाचे

लख लख प्रतिमेचे

जडावला जीव प्राण

सांगणाऱ्या भावनेचे

.

तुझ्या डोळी हरवावे

माझे गाणे वेडे व्हावे

जीवनाने जीवनाला

पुन्हा सामावून घ्यावे

.

मिटुनिया पापणीला

जागे मज करू नको

आकाशाच्या अंकुराला

उगा उगा खुडू नको

.

निजलेल्या आकांक्षांना

अपेक्षांचे गुज काही

सांगुनिया डोळ्यातून

नको करू छळ बाई

०००००००

.डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http ://kavitesathikavita.blogspot.com

दत्त तारीतो

।। दत्त तारीतो ।।

**********

दत्त वारीतो दु:खाला

दत्त आणितो सुखाला

दत्त अंतरी भरला

सदा तारीतो मजला ||

.

दत्त आवरे मनाला

दत्त सावरे तनाला

रोगराईच्या संकटी

नाम देई रे दव्याला ||

करी शितल प्रारब्ध

भोग आलेले देहाला

करी कवच भोवती

दूर सारतो काळाला ||

.

दत्त सगुण-निर्गुण

माझ्या देही विसावला

दत्त आभाळ भवती

जग तयाचा झोपाळा ||

.

दत्त वागवितो देह

दत्त चालवितो जग

मला कसली फिकीर

दत्त करूणेचा मेघ ||

बाप दत्तात्रेय माझा

रुपी समर्थ नटला

मज बोलावून आत

दारी रक्षक ठेवला ||

.

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोने

https://kavitesathikavita.blogspot.in

तोच तो ब्राह्मण

तोच तो ब्राह्मण
************

ब्रह्म जाणतो जो
तोच तो ब्राह्मण
बाकी तुम्ही आम्ही
सारे ते समान ॥

आम्हाला बुद्ध ही
गमतो ब्राह्मण
आम्हाला तैसाची
महाविर जैन ॥

चोखा तुका नाम्या
अवघे ब्राह्मण
स्वरूपी राहिले
स्वरूप होऊन ॥

तयाच्या हातात
ब्रम्ह दीप्तीमान
तयाच्या प्रकाशी
चालतात जन ॥

पाप  योनीची ती
जुनाट कल्पना
म्हणो कुणी किती
न पटते मना

जन्माने नसते
कुणीच महान
वैश्य कृषी क्षत्रि
पोटाची साधन

नवनाथे स्पष्ट
सांगितली खूण
तेच ते मानतो
विक्रांत म्हणून 

**
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.in

साधू बाबा

साधू बाबा
*******

डोईवर फेटा
भालावर टिळा
तुळशीची माळा
गळ्यामध्ये ||
डोळीयात भाव
पवित्र भक्तीचे
जल चंद्रभागेचे
नितळसे ||
भागवत वसा
देही मिरवला
जन्म वाहियला
देवा काजी ||
मधुर भाषण
पवित्र वचन
सदा समाधान
अंतर्बाह्य ||
प्रिय लेकीबाळी
हरिरूप सारी
असून संसारी
विरक्त तो ||
गुरू पद जरी
आलेले चालत
परि न तयात
मोठेपण ||
भक्त तो रे कैसा
चालतो बोलतो
संत नि शोभतो
जगतात ||
ऐसे साधू नाम
विठ्ठल ते सार्थ
धन्य जगतात
केले तुम्ही ||
विक्रांत श्रद्धेने
नमितो तुम्हाला
ऐकुनी कीर्तीला
धवल त्या ||
डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोने
http://kavitesathikavita.blogspot.com

श्री कानिफनाथ

श्री कानिफनाथ

***********

माझा कानिफा कानिफा

जन्म कुंजर कुहिरा 

असे मढीला निवास

भक्त रक्षक सोयरा

बाप जालिंदर गुरु

त्याची कीर्ती किती थोरू

लावी क्षणात भक्ताला

जन्म-मरणाच्या पारू

शिष्य अपार मेळावा

लाख-लाख झाले गोळा

त्यांस घेतले ह्रदया

काय वानू त्या कृपाळा

थोर नाथांची ती कथा

बळे जिंके हनुमंता

गुरु मुर्ती प्रकटुनि

रक्षी राजा गोपीचंदा

सखा गोरक्षाचा झाला

नाथपंथ वाढवला

शिष्य भित्री नि अस्थिर

प्रेमे धडा शिकविला

नाथ जागृत मढीला

उर्जा पर्वत जाहला

दीन गांजल्या जनाला

असे आधार जिव्हाळा

 **
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

तव पदी येता

तव पदी येता 
**********
तव पदी येता 
चित्त अवधुता 
जन्माची वार्ता 
हरवली 

उधळला धूप
वृतीचा अनंत 
गेला आसमंत 
व्यापून या 

पेटुनिया ज्योत 
सोनेरी पिवळी 
प्रभेनी सजली 
काया माझी 

देहाच्या देवळी 
देवाची दिवाळी 
प्रकाश कोवळी 
विद्युल्लता 

शोधाचिया वाटा 
आटल्या मिटल्या 
डोळ्यांच्या बाहुल्या 
सप्तलोकी 

विक्रांत जडाचे
गूढ कवतुक 
मिटली रे भूक 
नक्षत्रांची

 **
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

कवितेत दत्त

कवितेतील दत्त
**
जर कधी तुम्हाला
माझ्या कवितेत
दत्त दिसत नसला
तरीही दत्त
तिथेच वसत असतो
जरी मी वाचेने
म्हणत नसलो
तरीही त्यालाच
स्मरत असतो

माझ्या कवितेतील दत्त
नसतो ही त्रिमूर्ती
दंड कमंडलू धारी
कधी कधी तर
त्याला नसतो आकार
पण तो आहे हे
पाहणाऱ्याला करते

दोन ओळींमधील अंतरात
अगदी सहजच व्यक्त होतो
माझ्या कवितेतील दत्ताला
तुम्ही दत्त म्हणावे
हा हट्टही नसतो
खरंतर सहस्त्रनामाचे
प्रत्येक बिरुद 
तिथे कमी पडत असते
रूढ अर्थाने म्हणाल तर
 ते भक्त गीतही नसते
पण भक्तीशिवाय त्यात
बाकी काहीच नसते

म्हणूनच माझ्या कवितेत
दत्त दिसला नाही तर
ती कविता माझी नाही
असे तुम्ही खुशाल समजा

अवस्था

अवस्था
**
निळ्या जलावर नील नभाचे 
चित्र आता उमटत नाही 
हिरव्या कच्च झाडाना त्या 
स्वप्न पाखरांचे पडत नाही 

नसलेल्या त्या प्रियतमाची 
मन वाटही पाहत नाही
आता जगणे वाऱ्यावरती 
कुणासाठीच अडत नाही 

आधाराचे खांबही नव्हते 
छपराविना मी रडत नाही 
जळून गेली स्वप्न अवघी 
देही दुःख पण सलत नाही  

सुख कशाचे दुःख कुणाला
नित्य काहीच दिसत नाही 
विक्रांत नाणे उंच उडविले
काटा छापा पडत नाही 

ही न समाधी साम्यावस्था 
माझे मलाच कळत नाही
आकाशाची स्वप्न आकारा
काही केल्या पडत नाही

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
 http://kavitesathikavita.blogspot.in

रंग

रंग
***
तुझा रंग  तू कृपाळा

दिलास जरी मजला
माझा रंग पण मला 
अजुनही ना सुटला

काय माझ्या रंगामध्ये
तुझे रंग मिसळेना

वेगळाले गुणधर्म

एकजीव का होईना

माझा रंग तेलाचा का
तुझा रंग पाण्याचा का 
कुणालाही कशाचा रे
मेळ इथे बसेना का

सांग आता या चोथ्याचे
काय मी  ते करावे रे ?
कसे चित्र रंगवावे
कुठे तया ठेवावे रे ?

तुझा रंग तुला पुन्हा
घेता तो  येणार नाही 
माझा रंग  मुळी आता
माझा उरणार नाही 

मग अश्या मिश्रणाला
भक्ती  कशी मी म्हणावे 
थांबलेल्या जीवनाचे
चित्र कसे पुरे व्हावे ?
****
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.com

क्षण फावला

क्षण फावला
 *******

क्षण फावला
म्हणती ज्याला
लाव त्याला
शून्याला

वासनेच्या या
चिंध्या मधला
देह सजला
पाहायला

काय चाललेय
अन कशाला
हवे कुणाला
कळायला

जगण्याच्या
गुंगी मधला
जीव निराळा
उठायला

किती घुसती
शब्द शलाका
आणिक गलका
वेदांताचा

गप्प राहा रे
जसा पडला
श्वान एकाला
उन्हातला

स्वप्न आळले
शून्य जाहले
जग नुरले
मग त्याला

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
 http://kavitesathikavita.blogspot.in

कृपेची कहाणी

******
श्री स्वामी समर्थ
आले माझ्या मनी
कृपेची कहाणी
लिहायला

दिला एक धक्का
पुन्हा सावरले
आणिक हसले
मोठ्यांनी ते

करून कौतुक
घेतले जवळ
निमित्त केवळ
भयाची ती

मन धावणारे '
आले भानावर
जडे पायावर
मग तया

केवळ माउली
कृपेची साउली
भेटली भेटली
विक्रांत या

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

**

आता तरी घडो

आता तरी घडो

**********

तीच ती अक्षरे

जीवनाची पाने

अवघे लिहिणे

ठरलेले

कशाला लिहिली

तू ही व्यर्थ कथा 

जया नाही दत्ता

नाव तुझे

बस झाले देवा

पुरे कर आता 

मिरविणे घटा

अस्तित्वाच्या 
 

आतातरी घडो

तुझे येणे काही

घेवुनिया जाई

मज सवे

 

विक्रांता नावडे

जीवनी वाहणे

निरर्थ जगणे 
तुज विना

************

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
 http://kavitesathikavita.blogspot.in