शनिवार, ३० जून, २०१८

भरोसा



भरोसा


साऱ्या वाटा सुटल्या आहेत 
साऱ्या दिशा मिटल्या आहेत
आता फक्त तुझाच भरोसा 
काही आशा उरल्या आहेत 

पायाखालती आधार नाही 
सोबतीस या संसार नाही 
प्राण ठेविले पायी तुझिया
काय तरी तू येणार नाही 

प्रीती  वाचुनी भक्ती जळते 
आरंभा विना कर्म मरते 
आणि तरी खुळचट आशा 
तेच मनस्वी स्वप्न मागते 

ये तू देही म्हणते जीवन 
सर्वस्व मी करीन अर्पण
पण कुणाच्या चाहुली विन
सांज तमी जाते  हरवून  

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

भार



भार
***

जेव्हा तुमच्या व्यक्तिमत्त्वाचा
भार होतो कुणालाही
अगदी जाणून बुजून
अथवा कळत नकळतही
तेव्हा याचा अर्थ
असाच निघतो की
तुम्ही खरोखर लायक नाही
निखळ मानव्याची
प्रांजळ बिरुदावली मिरवण्यासाठी !

सत्तेचा दंड हातात आल्यावर
येणारी कठोरता
अपरिहार्य असेलही
कधीकाळी केंव्हातरी
पण लोकांनी तुमचा
आदर करायचा सोडून
द्वेष करावे असे वर्तन
घडते तुमच्या हातून
तेव्हा नक्कीच समजा
तुम्हाला माणूस व्हायचे
बाकी आहे अजून

आयुष्यात दुःख अपमान
पराभव अन्याय येतो
साऱ्यांच्याच वाट्याला
गरज नाही मधुरता मिळेल
हाती आलेल्या प्रत्येक फळाला

त्या न जिरलेल्या दुःखाची वाफ
भाजवत असेल तुम्हाला
त्या ठसठसणाऱ्या अपमानाच्या
असह्य वेदना डसत असेल
तुमच्या काळजाला
त्या जळलेल्या सुखाच्या धुराने
अंधत्व आले असेल डोळ्याला

अन् या नको त्या गोष्टी घेऊन
वावरत असाल तुम्ही
तर खरंच सांगतोय
या जगाच्या पाठीवर
तुमच्या एवढे दुर्दैवी कोणीच नाही

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

गुरुवार, २८ जून, २०१८

दत्त माउली



दत्त माउली  

माऊलीची दृष्टी 
सदा बाळाकडे 
तैसे मजकडे 
पाही दत्ता 

संकटी पडता 
येई गे धावून 
नेई सांभाळून 
निजधामा 

मोही अडकता 
पडता पडता 
फिरवून रस्ता 
धाडी मागे 

जाता वाहवत  
मायेच्या लोंढ्यात 
काळाच्या धारेत 
वाचवी गे 

विक्रांत शरण 
हात उभारून 
घेई उचलून  
माउली  ये 

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

सोमवार, २५ जून, २०१८

रीत मनावर




रीत मनावर 


तू शब्द आठवत 
नजर झुकवत 
डोळे मिटत 
बोलतेस 

तव बोल लाघट 
स्वर अनवट 
मन होत गंधीत
दरवळते

मी जीर्ण पिंपळ 
करतो सळसळ 
झेलत वादळ 
एक नवे 

मी पुन्हा बहरतो 
आकाश भरतो 
तुजला पाहतो 
पानोपानी 

तू येत येत 
पण जाते हरवत 
मी वाट पाहात 
ग्रीष्म होतो

तू किती दूरवर 
जन्मांचे अंतर 
मी रीत मनावर 
पांघरतो 


डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, २४ जून, २०१८

दत्त शोध




दत्त शोध

शोधतो मंदिरी
शोधतो अंतरी
साधू दरबारी
दत्ता तुला ॥

सापडून खुणा
दत्त सापडेना
आर्तीही मिटेना
काळजाची ॥

दत्त दत्त दत्त
लावूनिया रट
शून्य प्रतिसाद
कारे प्रभू ॥

स्मर्तृगामी प्रभू
तुज लागे बट्टा
देवा गुरुदत्ता
बरा नव्हे ॥

दत्ता विना रिक्त
म्हणवितो भक्त
व्यर्थ गेले उक्त
नाम तुझे ॥

विक्रांत उदास
चर काळजात
वेदना जपत
पदी राही ॥


डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शुक्रवार, २२ जून, २०१८

धाव घेई दत्ता

धाव घेई दत्ता 

********

आता लवकरी 
धाव घेई दत्ता 
अनाथांच्या नाथा 
अवधूता 

येता तुझ्याकडे
लोटू नको दूर 
देई पायावर 
ठाव मला 

संपले जीवन 
क्षीण झाले प्राण 
परी तुजविण 
थारा नाही 

नाही भरवसा 
पुढल्या क्षणाचा 
लोभ जगताचा 
व्यर्थ वाटे 

पोखरला वृक्ष 
काळ कीटकांनी 
गेला ओसरूनी 
बहरही 

चार श्वासांची या
सुमने शिणली 
तुझ्या पाऊली 
वाहू देरे 

विक्रांत शरण 
भावभक्ती विना 
पडून चरणा 
राहू दे रे 


 डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

गुरुवार, २१ जून, २०१८

मंजूर मजला

मंजूर मजला

*********
तुज काय देऊ
मज ना कळते
तुज काय बोलू
मज ना वळते

या खुळ्या मनाचे
उनाड पाखरू
सदैव तुलाच
केवळ स्मरते

छंद तुझा मज
बंध तुझे मज
रे खेचून नेती
मुळी ना ऐकती

तुजसाठी पुन:
जनन घडावे
या अवनीतच
सतत रुजावे

मंजूर मजला
बंधन इथले
संग हवा तव
मीपण नसले

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बुधवार, १३ जून, २०१८

पगड्यांची भांडणे



पगड्यांची भांडणे
***********

पगड्यांची भांडणे
खरंतर पगड्यांची नसतात
मतांवर डोळा ठेवलेल्या
त्या धूर्त चाली असतात

माझी पगडी मोठी झाली
त्यांची पगडी पडली खाली
कशी खासी मस्त जिरवली . . .
छान साली भांडणे लागली .

तुम्ही तर फुटलेच पाहिजे
एकमेकाला पाहिजे मारले
जे फायद्याचे त्यांनी तर
सदा सदा हवेच जिंकले

बाकी त्यांची पापे विसरा
दरोडे अन् लुटी दडवा
पण त्यांची पगडी मात्र
तेवढी लोकहो ध्यानी ठेवा

शीर सलामत तो पगडी पचास
हे ही बाकी खरे आहे
अन् टाळण्यासाठी सासुरवास
मिळेल ते ही बरे आहे.

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शनिवार, ९ जून, २०१८

तूच


तूच ...
*****
तुच माझे स्वप्न आहे
चांदण्यात सजलेले
तुच माझे गाणे आहे
शब्द लेणी कोरलेले

तूच वेडी कांक्षा माझी
रात्रंदिन वाहिलेली
तू तितिक्षा जीवनात
सदा उरी साहिलेली

तूच तप्त तप आहे
डोळीयात मांडलेले
नाव तुझे ओठी माझ्या
प्राण तुला वाहिलेले

तूच सूर्य नभातील
कणकण व्यापलेला
तूच आत बाहेर तू
जाणूनी न जाणलेला

सांगणे काहीच नाही
मागणे आणिक काही
तृप्त असा तुझ्यात मी
वेगळे काहीच नाही


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
kavitesathikavita.blogspot.in

शुक्रवार, ८ जून, २०१८

जलदा ओंकारा


जलदा ओंकारा

निळूल्या सागरी

सावळी साऊली
हर्षाच्या पावुली
वर्षा आली

सरला वणवा

सरली काहिली
आतूरही झाली
अवनी सारी

मोडली बांधली

घरटी कावळी
मोरनी धावली
रिंगणात

आता बरसेल

प्रिय घननिळ
सुखाने भरेल
जीव सारा

निरपेक्ष कृपा

करिसी अनंता
सृष्टीची ही सत्ता
म्हणउनी

जलदा ओंकारा

उदारा कृपाळा
नमूं कोटी वेळा
प्रभू तुला


डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

मंगळवार, ५ जून, २०१८

सांज मैफिल



सांज मैफिल

खूप खूप वर्षांनी
जुन्या मित्रांच्या कोंडाळ्यात
गावाच्या वेशीवर
असतांना भटकत
आठवणींचे मोहळ
असतांना जागवत
येऊन ठेपली सांजवेळ
प्रकाश वस्त्र आवरत
अशोक  गप्प्या राजू दिलीप
किती बोलू किती सांगू
असंख्य घटना शब्द कथा
प्रत्येकाच्या गाठोडित

पाखरांची किलबिल हळू होत गेली
विंचरणेची खळखळ जाणवू लागली
दूरवर स्टँडवरचे दिवे लागले
अन् मित्रांचे पाय घराकडे वळू लागले

त्या संध्याकाळी
आम्ही वाटलेली असतात
हरवून गेलेली कित्येक वर्ष
भरलेल्या असतात
अनेक रिकाम्या जागा
अन सोडवलेली
कित्येक अधुरी उदाहरण
ते बाक ती शाळा ती घंटा
ते खेळ ते क्रीडांगण तो धिंगाना
एका सांजेत उलगडलेले सारे बालपण

तो पूल ते पाणी तो वारा
त्या गप्पा ते हास्य त्या टाळ्या
या सार्‍यांचे जणू
एक रसरशीत तैलचित्रच
होऊन बसले आहे मनात
भूतकाळाच्या दिवाणखान्यात
अन कुठल्यातरी निवांत क्षणी
पडताच त्यावर नजर
ओघळतात त्यातून अजूनही
तेच ते निरागस मैत्रीचे रंग
गहिऱ्या सांजरंगात मिसळून
गप्पांच्या मैफिलीचा कलौळ
टाकतो आसमंत भरून


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
Http://kavitesathikavita.blogspot.in



सोमवार, ४ जून, २०१८

सांज लय


सांज लय

सांजवेळी एकटाच
घराच्या मी छतावर
पश्चिमेचे गार वारे
घेत मंद अंगावर

न्याहाळत होतो सुर्य
तदाकार होत होत
विसरले देहभान
जाणीवेला आक्रसत

कृष्णमेघ इवलाले
भेदूनिया मज गेले
किरणांचे मृदू स्पर्श
अंतरात उतरले

हळू हळू मीच झालो
माझ्यातील आकाशाचा
अंतरात मग फूटे
झरा एक आनंदाचा

जाणिवेत उमलले
लक्ष ग्रह गोल तारे
विश्व होतो पाहात मी
कवळून सारे सारे

सांजवेळ झाली तेव्हा
वेळ सुवर्ण साजरी
कृष्णजींचे शब्द गुढ
रुणझुणले अंतरी

कालातीत असे काही
मज भेटुनिया गेले
नामातीत गुढगम्य
अंतरात उमटले

(कृष्णजी=जे.कृष्णमूर्ती )

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
Http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, ३ जून, २०१८

सांज भेट



सांज भेट 

तू भेटलीस मला एका दुपारी अन 

थांबलीस सांजवेळ होईस्तोवर 
तुझे लाजाळू शब्द होत गेले धीट 
तुझी झुकलेली नजर होत गेली तिखट 
तुझे बुजणारे स्पर्श होत गेले अविट
ती संध्याकाळ होती जणू एक जादूई गीत 

तू काय बोललीस कुणास ठाऊक 

मी काय बोललो तेही न आठवत 
डोळे होते तुला नजरेत साठवत 
अन् मन तुझी प्रतिमा रेखाटत 
एक ओळख विणत गेली घट्ट मैत्रीत 
एक वृक्ष बहरत गेला भर ग्रीष्मात 
एक दार उघडले मिट्ट काळोखात 
प्रकाशदूत होत आलीस तू जीवनात

तिला संध्याकाळ कसे म्हणू मी 

खरं तर तो एक उष:कालच होता 
स्वप्नांचे अलौकिक रंग घेऊन आलेला 
किंवा सकाळ दुपार संधीकाळ 
जणू त्या एका क्षणात एकवटला 
तेव्हापासून लखलखीत झाले जीवन 
पुन्हा कधीही झाकोळलेच नाही 
कुठल्याही कारणाने 
कुठल्याही शंकेने कुठल्याही संकटाने 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे http://kavitesathikavita.blogspot.in

सांज स्मृती



सांज स्मृती

सांजवेळी तुळसीला
आई लावे दिवा जेव्हा
मन भरे प्रकाशाने
देव आहे वाटे तेव्हा

सोनियांच्या प्रकाशात
अवतरे वरदान
कृतकृत्य होई मग
घरातला कणकण

परिचित मृदगंध
घुंगरांची खळखळ
मौन घेतल्या वृक्षांची
कानी पडे जपमाळ

येई दुरून कुठून
स्वरगंगा आळवली
गंध भाकरीचा ताजा
दिसे चूल पेटलेली

माझ्या मनातला गाव
जरी हरवला आता
कुण्या सांजेला एकांती
मज दिसे चित्रकथा



डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
Http://kavitesathikavita.blogspot.in

शुक्रवार, १ जून, २०१८

ज्ञान



ज्ञान

कसले ज्ञान नि
कसले अज्ञान
शब्दांनी अंगण
भरलेले ।।

पृथ्वीच्या गतीने
सूर्याचे दर्शन
येतसे घडून
रोज नवे ।।

कसले शेवाळ
दूर ते सारणे
तृष्णेच्या कारणे
कृती होय ।।

कुठाय साप ते
उघडे  चंदन
नेलेत तोडून
तस्कराने ।।

मनात हडळ
धनही मनात 
फाटकी लंगोट
जन्मभरी ।।

असू देत मला
प्रकृतीचा सोस
देवा तुही भास
एक आहे ।।

प्रकृती पाहून 
विक्रांत शीणला
पोटाला रिघाला 
पुरुषाच्या  ।।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोने
http://kavitesathikavita.blogspot.in

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...