माघारी

तू सांगू नकोस काही

तू पाहू नकोस काही

मौन असण्यात तुझ्या

गीत उमलून येई

वळे बाजूस दुसऱ्या

देत केसास झटका

शब्द ठरले तरीही

मौन थबकून ओठा

असे तुटक वागणे

लांब लांबच राहणे
तुज जमतात कसे

हे जीवघेणे बहाणे

चार दिसांची भरती

चार दिसांची ओहटी

म्हणू नकोस असते

हीच जगाची रहाटी

मन उताविळ जरी

सीमा बांधल्या सागरी

घालमेलीच्या वादळी

लाटा जातात माघारी

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

दारावरी कुणाच्या.

दारात कुणाच्या.

दारावरी कुणाच्या मी

अजूनी भिकारी आहे

कणभर दानासाठी

हि किती लाचारी आहे ॥

अन तो दाता उदासिन

फिरतो माघारी आहे

रिती झोळी हेच माझे

भाग्य भाळावर आहे ॥

दरवळे गंध कुठे

हास्य भरजरी आहे

निर्लज्जशी आशा माझी

सदोदित दारी आहे .॥

मरुनियां मन गेले

तरी ओझे शिरी आहे

अभिमान ठेचलेला

कण्हतोय उरी आहे ॥

द्यायचे नसून तुज

होय ओठावरी आहे

का भिती यायची  तुज

सांग रस्त्यांवरी आहे ॥

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे (कवितेसाठी कविता)

http://kavitesathikavita.blogspot.in

भिंत

भिंत

******

मला माहित आहे

तू कधीच जगू शकणार नाही

स्वतःसाठी अन्

स्वतःच्या सुखासाठी .

किती अवघडलेली तू

जगाने बांधलेली तू

खुळया मर्यादांचे

लोढणे गळ्यात बांधून

ठेचाळत चालणारी तू

आपल्या चांगुलपणाची

प्रतिमा सांभाळत

अपकीर्तीचे शिंतोडे

अंगावर उडू नये

म्हणून काळजी घेत

सारे मोहर जळून देतेस

दारी आलेला वसंत नाकारत

हे खरे आहे म्हणा की

भिंतीेएवढी सुरक्षितता

या जगात आणखी कुठेही नसते

पण खरंच सांगतो

कदाचित तुला माहित नसेल

या भिंती तुच बांधलेल्या आहेस

आणि हळूहळू तुच एक

भिंत झालेली आहेस

भिंतीचे प्रयोजन संपूनही

http://kavitesathikavita.blogspot.in

डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

अवधुत पंथ

अवधुत पंथ

धरिला मी सखी 

अवधूत पथ 

लोकलाज रीत 

गेली माझी ॥

आता मी भिकारी 

महासुख राशी 

झाले वेडीपिशी 

आनंदाने ॥

नको मज मठ 

महाल मंदिर 

देव दिगंबर

आहे माझा ॥

नसे माझ्या मनी 

सुखाची ती आशा 

देहाची  दुराशा 

गोड वाटे ॥ 

जाते दारोदारी 

घेऊन कटोरी 

दत्ताच्या गजरी 

हर्ष होय ॥

मिटताच  डोळे 

प्रकाश लाघव  

सुखाचे अर्णव  

पापण्यात ॥

ऐकते हृदयी 

दत्त दत्त नाद 

भाग्याची वरद 

प्रिय झाले ॥

विक्रांत अंतरी 

सुखांचे वादळ 

सरले समुळ  

जन्म काज ॥

डॉ विक्रांत प्रभाकर  तिकोने 

http://kavitesathikavita.blogspot.in

शोधणे माझे

शोधणे माझे
**********

लागली आच
शब्दांनी माय
वाचविण्याचे
सरले उपाय

आता लपवू
कुठे स्वत:ला
सारा शून्याचा
सुटे गुंडाळा

धावतो अहं
जरी कासावीस
जमीन उरली
नाही पायास

वाजतो चाबूक
वळ न उमटे
मिटता डोळे
लख्ख दिसते

शोधता काही
हरवून गेले
शोधणे माझे
मीच पहिले

पेटता जाणीव
अंगण भरले
माझे मी पण
माझ्यात वेगळे

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot,in

ज्ञानदेवी चिंतन (लोभाची ती सीमा )प्रतिपादिती अभिचार । आगम जे परमार

ज्ञानदेवी चिंतन (उपक्रमासाठी)


प्रतिपादिती अभिचार । आगम जे परमार । तेही पानीं घेती प्रसर । वासना वेली ॥ १६७/१५

तंव तंव होती थोराडें । अकर्माचीं तळबुडें । आणि जन्मशाखा पुढें पुढें । घेती धाव ॥  १६८ / १५


******

लोभाची ती सीमा
जारण मारण
मनुजा पतन
घोर असे।।

करे परघात
पापमय स्वार्थ
अर्थाचा अनर्थ
घडे मग  ।।

शास्त्र म्हणावे त्या
तरी लाज वाटे
भलते करंटे
निर्मीयते ।।

विस्तारे वासना
करीत कुकर्मा
जीवनाच्या वर्मा
चुकतसे ।।

ऐश्या या प्रमादी
तमाच्या बाजारी
जाती नागवली
चुकलेली ।।

प्राथितो विक्रांत
प्रभो दत्तात्रेया
लोभाची ही माया
दावू नका ।।


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

नर्मदा मैयास

नर्मदा मैयास

**********

तुज प्रेमे भेटायचे

तुझ्या तीरी जगायचे

आई तुझ्या करुणेचे

रंग मला पाहायचे

काही माझ्या अस्तित्वाचे

प्रश्न तुला पुसायचे

जन्म पणास लावुनी

उत्तर ते शोधायचे

हटी तटी बसलेले

योगी मुनी पहायचे

झोळीतील सुख त्यांच्या

आहे मला लुटायचे

पुण्यप्रद माती तव

ललाटी या लावायची

होवूनिया सदा तुझा

कुडी तुला वाहायची

ओढ तुझिया कुशीची

गूढ गहिऱ्या पाण्याची

हट्ट पुरा कर माई

आस या विक्रांतची

डॉ .विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot,in

तिचे त्याच्या जीवनात डोकावणे

तिचे त्याच्या जीवनात डोकावणे

म्हणजे बागेत भटकणे असते

चार घटका थिजल्या जगात

एक स्पार्क पेटवणे असते

ते चार शब्द मैत्रीचे

ते चार शब्द प्रेमाचे

यातून खरतर

काहीच निष्पन्न होणार नसते

तरीही ते रिझणे मनाचे

हुरहूरणे क्षणांचे

देह मनास मिळणारे

एक संजीवन असते

कदाचित जग त्याला

एक उद्दीपनही म्हणेल

खच्चून मारलेल्या कश सारखे

त्या धुरात त्या क्षणात

हरवून जाते वर्तमान

विसरते सर्व भान

अस्तित्व गुदमरून टाकणारे

तसा तर तोही जळत असतो

प्रत्येकवेळी प्रत्येक श्वासाबरोबर  

त्या सिगारेटच्या टोकावरील

लालबुंद निखाऱ्यागत 

पण ते ओठ

दूर सारायचे विचार

त्याच्या मनातही येत नाही

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

Http://kavitesathikavita.blogspot.in

वेदना

वेदना
*****


तीच वेदना
तिला पाहतो
हृदयी शोधतो
मी माझिया ।।

जी नच माझी
फक्त असावी
व्यर्थ वहावी
जीवनात ।।

वेदनेचे त्या
होवून गाणे
दाहकतेने
विश्वं सजावे

जसे फुटावे
बीज कुठले
अर्थ साठले
अंतरात

प्रकाश ल्यावे
धरती व्हावे
हरवून जावे
कणोकणी ।।

अस्तित्वाचा
होम होऊनी
यावा प्रकटुनी
हुताशनी ।।

हाती ज्याच्या
फक्त असावे
दिधले देवे
पसायदान ।।

मग असण्याचा
क्षोभ मिटावा
जन्म कळवा
विक्रांता या।।

डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

संसार वृक्ष (ज्ञानदेवी )

ज्ञानदेवी 

संसार वृक्ष 

जैसा मेघांचेनि तोंडें । सिंधु एकें अंगें काढे । आणि नदी येरीकडे । भरितीचि असती ॥ ११९/१५

तेथ वोहटे ना चढे । ऐसा परिपूर्णुचि आवडे । परी ते फुली जंव नुघडे । मेघांनदींची ॥ १२०/१५

ऐसे या रुखाचें होणेंजाणें । न तर्के होतेनि वहिलेपणें । म्हणौनि लोकु यातें म्हणे । अव्ययु हा ॥ १२१/१५

*********

नद्यांनी भरेना

ढगांनी सरेना

सागर दिसेना

आटलेला

वाहतेय पाणी

थांबल्या वाचूनी

परंतु बांधुनी 

चक्री कुण्या

सारा आखलेला

नीट रेखलेला 

सारा ठरवला

कारभार 

रुख हा वाढतो

गळतो झडतो

अन अंकुरतो

पुनःपुन्हा

अनित्य देहास 

नित्यत्वाचा भास 

जीवन प्रवास 

सत्य वाटे

सातत्य पाहावे 

अव्यय हटावे

पाहणे हटावे 

अंती ते ही 

डोळीयाचा डोळा

काही उघडला 

विक्रांत आंधळा 

केला देवो 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

Http://kavitesathikavita.blogspot.in

नका तिला नेवू

नका तिला नेवू

************

हातात देह  

निष्प्राण सखीचा

थकल्या हातात

विझणाऱ्या प्रीतीचा

क्षणापुर्वीचे ते

बोल

हरवून गेले

नुकतेच उमलले

स्मित

मिटून गेले

बाजूस चारी

दुनिया बाजारी

हाक मदतीची  

हरवे रहदारी

पोटास अन्न

जरी तटपुंजे

राहण्यास घर

होते खुजे

सोबतीला ती

पुरेसे होते

जीवनाला अन्य

मागणे नव्हते

सरावा श्वास

वाटतो इथे

पडावा देहाचा 

भास हा इथे

रे मृत्यू असा

होई रे दयाळू

नेई प्राण माझा

होवून कृपाळू

सुटेना हातून

सखीची तनु

वाटते कुशीत

निजलीय जणू

नका हो कुणी

नका तिला नेवू

वाटते उठेल ती

जरा वेळ थांबू

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे  

http://kavitesathikavita.blogspot.in