नका तिला नेवू
************
हातात देह
निष्प्राण सखीचा
थकल्या हातात
विझणाऱ्या
प्रीतीचा
क्षणापुर्वीचे ते
बोल
हरवून गेले
नुकतेच उमलले
स्मित
मिटून गेले
बाजूस चारी
दुनिया बाजारी
हाक मदतीची
हरवे रहदारी
पोटास अन्न
जरी तटपुंजे
राहण्यास घर
होते खुजे
सोबतीला ती
पुरेसे होते
जीवनाला अन्य
मागणे नव्हते
सरावा श्वास
वाटतो इथे
पडावा
देहाचा
भास हा इथे
रे मृत्यू असा
होई रे दयाळू
नेई प्राण माझा
होवून कृपाळू
सुटेना हातून
सखीची तनु
वाटते कुशीत
निजलीय जणू
नका हो कुणी
नका तिला नेवू
वाटते उठेल ती
जरा वेळ थांबू
डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा