धरिला मी सखी
अवधूत पथ
लोकलाज रीत
गेली माझी ॥
आता मी भिकारी
महासुख राशी
झाले वेडीपिशी
आनंदाने ॥
नको मज मठ
महाल मंदिर
देव दिगंबर
आहे माझा ॥
नसे माझ्या मनी
सुखाची ती आशा
देहाची दुराशा
गोड वाटे ॥
जाते दारोदारी
घेऊन कटोरी
दत्ताच्या गजरी
हर्ष होय ॥
मिटताच डोळे
प्रकाश लाघव
सुखाचे अर्णव
पापण्यात ॥
ऐकते हृदयी
दत्त दत्त नाद
भाग्याची वरद
प्रिय झाले ॥
विक्रांत अंतरी
सुखांचे वादळ
सरले समुळ
जन्म काज ॥
डॉ विक्रांत प्रभाकर तिकोने
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा