त्या डोळ्याच्या
कोनामधुनी
मन पाखरू
गेले वाकुनी
जरा थांबले
फांदी झुकवुनी
उंच उडाले
वारा होवुनी
हृदया मधली
स्पंद घेवुनी
स्वप्ने आली
देही उमलुनी
चारच दाने
चोची मधुनी
कुणी सांडले
उगाच हसुनी
तया झेलता
गेलो वाकुनी
कणाकणाला
त्या मी घेवुनी
शब्द भेटले
नवे होवुनी
गीत सजले
श्वासा मधुनी
येईल पुन्हा
वाट वळवुनी
वदले काही
वदल्या वाचुनी
त्या वाटेला
डोळे बांधुनी
उगा राहिलो
जीव वाहुनी
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा