करपला चंद्र माझा
मी
नुकताच उलथला आहे
तो गढूळ प्रकाश
कालचा
विस्मृतीत गेला
आहे
येतील लाटा जातील
लाटा
वेळ कुणा मोजायला
आहे
मी लाटांना झेलून
देही
सागर माझा केला
आहे
चालू दे नाटक
जगाचे
कोण कुठे रंगला
आहे
आता पाहण्याचा
डोळा
रे माझा उघडला
आहे
बाहेर असो मिट्ट
काळोख
मी प्रकाश पहिला
आहे
वाटा घनदाट निबिड
जरी
दिवा आत लागला
आहे
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा