तुजला आळवू
कितीदा कृपाळा
करुनिया गोळा
प्राण डोळा ||
पायात खडावा
कौपिनाचा थाट
भरेल डोळ्यात
मज केव्हा ||
देहाचे लोढणे
आता संभाळेना
होतात यातना
तुजवीण ||
प्रवाह पतित
चाललो वाहत
देई बा तू हात
जगन्नाथा ||
पेटवून ज्योत
अज्ञानी मनात
कृपेची पहाट
उजळावी ||
विक्रांत मागतो
हरपावे दृष्य
स्वरुपास साक्ष
ठेवूनिया ||
डॉ.विक्रांत प्रभाकर
तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा