गोष्ट संपून जाते

बहुतेक वेळा आपल्याला

पक्के माहित असते

संपणाऱ्या गोष्टी अंती

काय घडणार आहे ते

तरीही आपण ऐकतो

कान  देवून पाहतो

गोष्टी मध्ये स्वतःला

पूर्ण हरवून टाकतो

खर तर ती प्रत्येक गोष्ट

अगदी आपली असते

तसे नव्हे रूढार्थाने नव्हे

ती खरेच आपली असते 

जन्म मरणाच्या टोकांना 

बांधलेल्या दोरीवर

सुखदुःखाच्या चिध्याविना

आणखी काय असणार

चार सुखे चार दु:खे

अन मग दोरी तुटणार

एक दोन कमी जास्त

कुणा कसे कळणार

त्या सुखाची फडफड

ऐकूण मन खिदळते

अन दुखाची तडफड

जाणून सुन्न पडते

एक लाट दुसरी लाट

लाटावरती कथा येते

कळे कुणा नच कळे

मनोमनी तेच असते   

एक होता विक्रांत..बरं का  

गोष्ट एक सुरु होते  

हसतो रडतो जगतो अन

गोष्ट संपून जाते  

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in/