गुरुवार, १३ जुलै, २०२३

blossom

Blossom
*****†***

After long long years 
Your voice stuck my ears 
And my eyes filled with tears 
My voice was normal 
Controlled  with efforts 
But my heart was beating 
Like a thunder 
And breath was searching air  
Thank God 
it was a voice call 
appeared as normal call 
Even I was not knowing
Not expecting my reactions 
But then I felt your existence 
deeply rooted in me 
giving me life 
and never getting out 
That is why I dream . .
Still dream about you 
you are everlasting blossom
in my consciousness 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘

बुधवार, १२ जुलै, २०२३

देव


देव
****
दुःखाचिया पोटी देव जन्मा येती 
वेदना वाहती धर्मस्थळी 
सरता ही दुःख देवही सरतो
माणूस उरतो भोगण्याला

भीतीचिया घरी देवाची ती वस्ती 
कुणी न जाणती काय घडे 
हरवता भीती देव अनिकेत 
पूजा मंत्र नेत सवे सारे 

अज्ञाना सांगाती देव बहु किती 
भक्त ते भांडती हिरीरीने 
अज्ञान हरता देव विश्वाकार 
चैतन्य अपार सर्वा ठायी 

निश्चळ निर्मळ  करुण केवळ   
उदार प्रेमळ भूतासाठी
विक्रांत शून्यात थांबला क्षणात 
काय सांगू मात शब्द नाही

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘

मंगळवार, ११ जुलै, २०२३

A step


A step
********

And suddenly I saw,
Gathering of 
uncooperative people
arond me.

I thought,
I am good, I am courteous.
Being respcted and  loved 
by everybody.
Every subordinate, every staff.

Which was mere hypnosis, 
A day light mirage,
Created by sleepy, dreamy eyes.

Facts were telling me
No sir,
You are just,
A means to operate,
A step of ladder.
As soon you cause
Discomfort.
You will be jumped upon,
Discarded by every foot.

But then,
This is the rule of life.
One should accept it.
So did I.
 
Let the bitterness linger in me
which is obviously 
a part from life.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘


सोमवार, १० जुलै, २०२३

अंतहीन

अंतहिन
*******
कुळशीळ मात जातसे वाहत 
निबीड वनात जगण्याच्या ॥
पाठीवरी ओझे जुनाट कथांचे 
फाटक्या व्यथांचे गळुनिया ॥
धरलेली हाती शून्याचीच काठी 
पथ आपटती नसलेला ॥
सरूनिया जाते पाठ केले गाणे 
मना ऐकवणे मन किती ॥
सुन्न यांत्रिकशी पाऊले चालती 
नसून माझी ती मानतो मी  ॥
वाटेत भेटती वाटवधे किती 
मारून टाकती हकनाक ॥
मरूनिया जातो मरणाचा ध्यास 
चालतो प्रवास अंतहीन ॥
उगाच टोचती काटेकुटे वेडे 
काय कधी मढे रडतसे ॥
विक्रांत शोधतो थडगे बापुडे 
नसलेली हाडे पेरायला ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘

रविवार, ९ जुलै, २०२३

प्रेम

प्रेम
****
जमाखर्च करतात आडाखे बांधतात 
अरे ते काय प्रेम करतात ?
बँक बॅलन्स जाणतात घरदार पाहतात 
अरे ते काय प्रेम करतात ?
रूपावरती भाळतात जगासाठी मिरवतात 
अरे ते काय प्रेम करतात ?
धर्मासाठी फसवतात आमिष गळा लावतात 
अरे ते काय प्रेम करतात ?
प्रेमासाठी मारतात किंवा मरून जातात 
त्याला काय प्रेम म्हणतात ?

तू केलेस ठीक आहे तिने न केले ठीक आहे 
तेही प्रेम रंग असतात !
गरजांनी भेटतात तडजोडीत जगतात 
ते प्रेमाचे रंग लावतात !
दिव्यासारखे पेट घेते अन केवळ जळत राहते 
ते पेटणे प्रेम असते !
तेल सारे सरून जाते वातही जळून जाते 
ते जळणे प्रेम असते !
असे प्रेम दुर्मिळ असते क्वचित कुणास भेटते 
त्याचे जगणे गाणे होते
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘

शुक्रवार, ७ जुलै, २०२३

वर्षा .

वर्षा
*****
तू आलीस तेव्हा माझे हात रिते होते 
सारे वाटून झाले होते 
काही घेणे उरले नव्हते 
खरंतर मिळवायचे किंवा हरवायचे 
सारेच हिशोब मिटून गेले होते 
पण तू आलीस तेव्हा का न कळे 
माझे हात पुन्हा जुळले 
भरून जावेसे ओंजळीला वाटले 
तू ओंजळीत मावणार नव्हतीस 
तू ओंजळीत राहणार नव्हतीस 
फटीतून अलगत गळून जाणार होतीस 
तरीही पसरले मी हात 
तुला स्पर्श करायला तुला भेटायला 
ती ओल एक विलक्षण ओलावा 
देऊन गेली जीवनाला 
तू जशी आलीस तशी गेलीस 
अन् मी  पाहिले तेव्हा 
पालवी फुटली होती माझ्या हाताला

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘

जगण्याला कारण


कारण
*******

असं नाही कि जगायला 
काही कारण लागतं 
कारणा वाचूनही जगता येत 

आव्हान देत जीवन
समोर ठाकलेलं असतं 
आणि माघारी कधीच जायचं नसतं 
हे आमच्यात कुठेतरी रुजलेलं असतं 
जणू कोणीतरी लिहून ठेवलेलं असतं

आणि दुसरं असं की 
जगण्याच्या पलीकडे काय आहे 
हे आम्हालाच काय 
कुणालाही माहीत नसतं

आणि हे उगाचच किंवा
आपोआपच हाती आलेल 
विलक्षण अस्तित्व
आणि अस्तित्वा भोवती 
जमलेली सहअस्तित्व 
त्यात निर्माण झालेलं नातं 
सहजीवनाच जाळ एक भाव विश्व
हे सार नाही सोडवत 
कुणालाही 
 
नाही सोडवत
फळातील किड्याला
मांसातील अळीला
रानातील मोराला 
म्हाताऱ्या सिंहाला
तर मग माणसाला 
कसं शक्य आहे 

खरतर हे सार सुटतं
सोडून जायचं असतं 
हे जरी माणसाला  दिसतं 
माहित असतं तरीही

हे अस्तित्व नेमकं कुणाचं असतं 
देहाचं असतं की मनाच असतं 
विचारांच असतं की विकारांचं असतं 
बुद्धीचं असतं की भावनांचं असतं 
लौकिक असतं की पारलौकिक असतं 

उपनिषदात गीतेत कुराणात बायबलात 
धम्म पदात घेतलेले शोध हा तर 
शोधाचा इतिहास असतो 
त्याचा  जगण्याशी संबंध नसतो 

आपण फक्त असतो अस्तित्व 
अस्तित्वाचा शोध घेत
अस्तित्वात जगत आणि जळत
किंवा अस्तित्वाचा प्रश्नच टाळत

म्हणूनच म्हणतो तसंही जगता येतं 
जगण्याला कारण लागतच असं नाही

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘

वृक्ष वंश उच्छेद

वृक्ष वंश उच्छेद ********* जळताच झाड मन विद्ध होते  तोडताच झाड मन कळवळते  एकेक झाडात लक्षावधी जीव  राहतात प्रेमाने करुनिया गाव  ...