सोमवार, १७ एप्रिल, २०२३

गर्दी

गर्दी
*****

जयंतीला किंवा  उत्सवाला 
गर्दी करणारे वेगळे असतात 
गर्दी जमवणारे वेगळे असतात 
आणि गर्दी सांभाळणारे वेगळेच असतात

गर्दीत जमण्याचे वा गर्दी जमवण्याचे
प्रत्येकाचे कारण वेगळे असते 
बेरीज वजाबाकीही वेगळी असते 

कुणीतरी भावनेची हाळी दिली की 
देवाच्या धर्माच्या कर्माच्या 
शोषणाच्या संघर्षाच्या नावाने 
होतात  गोळा सारी मंडळी
अन आवाज करू लागतात 
बेजार  बेसहारा रस्त्यातून
लाल हिरवे निळे पिवळे 
झेंडे हातात घेऊन

अन मग फाटक्या घरापुढे 
आणि तुटक्या चाळीपुढे
लागतात हजारो रुपयांची बॅनर्स 
आणि झळकतात चेहरे 
भविष्यात येऊ घालणाऱ्या 
महत्त्वाकांशी नेतृत्वाचे
वर्गणी जमणाऱ्या हाताचे 
कायमच बुरुजावर 
राहू इच्छिणाऱ्या सरदारांचे

त्या रस्त्याला नसतं सोयर सुतक
त्या जयंतीचे त्या उत्सवाचे 
त्या रस्त्याला हवी असतात
फक्त चालणारी पाऊलं
आणि धावणारी चाकं 
ती पावलं अडखळतात 
ती चाकं थांबतात 
आणि गंतव्यावर जाणाऱ्या 
प्रत्येक वाटसरूचा हिरमोड होतो 
तो त्यांना व्यक्तही करता येत नाही 
डोळ्यातूनही बोलता येत नाही 
क्वचित कदाचित त्यांनाही त्यातच 
सामील व्हाव लागतं 
नाहीतर ती ठरतात गुन्हेगार .
आणि भोगतात शिक्षा चोरागत
आपल्या न केलेल्या कर्माची

कळपंच मोठी असतात
अन गर्दीच श्रेष्ठ ठरते 
तथाकथित विचारवंतही 
तिथे घेतात नमते .
वाहू द्या गर्दी वाजू द्या डीजे
आपले कान बंद करा 
आणि दार खिडक्या घट्ट लावा 
जर तुम्हाला त्याचा त्रास होत असेल तर .
पण त्यांना सांगायला जाऊ नका 
शिकवायला तर मुळीच जाऊ नका

नाहीतर घेतली जाईल तिथे 
तुमचीच शिकवणी
आणि मागावी लागेल क्षमा 
आपलेच दोन्ही कान धरुनी

आणि गर्दी झाल्यावर 
गर्दीच्या गदारोळात जर 
तुम्ही गेला चिरडून
कुणाच्यातरी पायाखाली येऊन 
किंवा उन्हात होरपळून 
वा विजेचा शॉक लागून
किंवा आणखीन कशानं
तर
मिळतील पाच लाख तुम्हाला 
जे येणार नाहीत कधीही तुमच्या कामाला

हे गर्दीचे तथ्य ज्यांना कळते
ते गर्दी व्हायचे नाकारतात
ते उगाचच मार खातात 
पण त्यांना हे स्वीकारावेच लागते
ते सतीचे वाण असते .

पण मला आपलं वाटते
गर्दीत चिरडून मरण्यापेक्षा 
कुठल्यातरी माळरानावर 
विशाल वृक्षा खाली 
सूर्यप्रकाशात किंवा चांदण्यात

 तन् मन व्यापलेले असावे आनंदाने
तेंव्हा मरावे सुखाने

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

रविवार, १६ एप्रिल, २०२३

प्रेम अमरत्व

प्रेमअमरत्व
******

वाटले होते मला 
की मी विसरलोय तुला 
तेव्हा तो शुक्रतारा 
मंदसा हसला मला 
अन यत्नाचा तो डोलारा 
मी बळेच उभारलेला 
क्षणात जमीन दोस्त झाला 
मग माझेच मन म्हणाले मला 
अरे मरण नसते केव्हाच प्रेमाला 
प्रेमाची पात्र दुरावतात 
प्रेमाचे क्षण हरवतात 
संवादही तुटतात 
पण ते अनुभव त्या त्या क्षणाचे 
सदैव चिरंजीव असतात 
हा शुक्रतारा ही संध्याकाळ 
अस्तित्वात असेपर्यंत 
कदाचित हे मन हरवल्यानंतरही 
कुठल्याशा तरंगात 
नवीन वसंतात कुठल्याशा वृक्षावर 
आरूढ होणाऱ्या माधवीगत 
नवीन वर्षाकाळात कुठल्याश्या
पहाडावर कोसळणाऱ्या जलधारागत 
विफलता अनसफलतेचे
सारे शेवट विसरत 
फक्त अस्तित्व होत 
पुन्हा पुन्हा राहील फिरत 
चिरंतन ऋजुतेचे शब्दातीत भावनेचे 
प्रफुल्ल मंगल रूप घेत 
मनामनावर अवतरत

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शनिवार, १५ एप्रिल, २०२३

मातृ दरबारी


मातृ दरबारी
*********"
अंबे तू 
जगदंबे तू 
मातृ भगवती 
वर दे तू  

दीन तृषार्थ
शरणागता 
तव आश्वासक 
कर दे तू

बहु गांजलो 
हिंपुटी झालो
तुझ्या दारी 
बघ  मी आलो

उघड दार 
मजसाठी अन
घास मुखी या
एक दे तू 

किती मागू जग
तुजकडे माय
दिसते अपार
तुष्टी न होय

या साऱ्यातून
ने पार आता
कृपादान मज
हेच दे तू

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

पिंजरा (उपक्रमा साठी )

पिंजरा
******
पाहून पिंजऱ्या-मधले पाखरू 
उरी गहिवरू 
येत असे ॥१

कडी बाहेरून घट्ट अडकून 
गेलेय निघून 
कोण बरे ॥ २

जगणे आहेच हे ही तसे तर 
मग क्षणावर 
का रे ओझे ॥३

पडेल पिंजरा तुटेल कडीही
जाईल पक्षीही
उडून हा  ॥४

पण भिंतीवर बसली मांजर 
पोटी गुरगुर 
सुप्त तिच्या ॥५

हिरवट डोळे काचा गोठले 
दिसती बसले 
प्रतिक्षेत ॥६

पक्षी पिंजरां नि करडी मांजर 
कुण्या क्षणावर 
नाव कुणाचे ॥७

तोवर करणे ही पोपटपंची 
हिरवी मिरची 
खात खात ॥ ८

जरी खोलवर मनात फडफड 
व्यर्थ धडपड 
उडण्याची ॥९

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शुक्रवार, १४ एप्रिल, २०२३

मी

मी
***
निशब्द एकांतात मनाच्या कुहरात 
जाणीवेच्या जगात 
उरलेला मी ॥१
अगणित अनंत आभाळाचे पट 
सहजच मिटत 
चाललेला मी ॥२
उमटला आघातात निघाला कानात 
शब्द त्या दरम्यान 
होतो जणू मी ॥३
डोळे तव रोखले करूणेने भरले
अस्तित्वच जाहले 
पाहणारा मी ॥४
मग माझ्यातले प्रश्नचिन्ह थोरले 
होवुनिया ठाकले 
शोधणारे मी ॥५
प्रश्ना पलिकडला उत्तरा अलिकडला 
संवाद खिळलेला 
घन मौन मी ॥६
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

गुरुवार, १३ एप्रिल, २०२३

मार्ग २

 
मार्ग २
****
कुणा लगबग त्वरा 
जाणे मुक्कामाच्या घरा ॥१
कुणी रमतो गमतो 
मजा बघत चालतो ॥२
कुणी थकतो झोपतो 
उद्या पाहू या म्हणतो ॥३
कुणी सारे विसरतो 
पथी घरची बांधतो ॥४
सारे पांथस्थ मुक्तीचे 
सोयरे गुरुच्या घरचे ॥५
पथ जीवाच्या मुक्तीचा 
पथ स्वात्म बघण्याचा ॥
जे का लागले मार्गाला 
ध्येय मिळणे तयाला ॥६
जया निकड जितकी 
तया प्राप्ती ही तितुकी ॥७
जे का थकले भागले 
पथी संसारी रमले ॥८
जाणे तयाही तै आहे 
जाग येताच ती पाहे ॥९
जाणे विक्रांत चालणे 
पाहू कधी  पोहोचणे ॥१०
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

बुधवार, १२ एप्रिल, २०२३

मार्ग

मार्ग
******
जया ठाई जैसे बळ 
तया साधनी तो मेळ ॥१
गुरु होऊन कृपाळ
मार्गा लावती सकळ ॥२
कुणी मनाचे मवाळ 
होती भावात विव्हळ ॥३
कुणी बुद्धीने  तर्तार 
जणू ज्ञान तलवार . ॥४
कुणी सेवेसी तत्पर
तिथे करुणा अपार ॥५
कुणी  निग्रही कठोर
मन कोंदाटी अंतर ॥६
कुणी अडाणी संसारी 
ध्यान बाजारी देव्हारी ॥७
व्यक्ती जितुक्याजितुक्या 
युक्त्या तितुक्यातितुक्या ॥८
कुणा देती भक्ती ध्यान 
कोणा देती कर्म ज्ञान ॥९
कुणा रूढ कुलाचार 
मार्गी लावती साचार ॥१०
होत ज्ञानेशा सादर 
होय विक्रांत हा पार ॥११
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

सुखाचा डोह

सुख डोह ******** पाय मी पहावे माझ्या माऊलीचे  सुख आळंदीचे घ्यावे सदा ॥ मनी ज्ञानदेव सदैव चिंतावे  गुणगान गावे वारंवार ॥ अरूपाचे ...