मंगळवार, ७ डिसेंबर, २०२१

ज्ञान सूर्य (डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर )

ज्ञान सूर्य (डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर )
******
अफाट या कालप्रवाहात 
अगणित सूर्योदय होतात 
तेजस्वी प्रकाशमान शुभ्र 
अन विश्व उजळून टाकतात 

प्रत्येक सूर्याला असते 
एक विलक्षण कहाणी 
ती एक रात्र गोठवणारी 
भरून गेलेली दुःख वेदनांनी 

पण हा भीमरूपी सूर्य 
ज्या गावात उगवला होता 
या गावाने कधीच कुठला 
सूर्य पाहिला नव्हता

चक्षूचेही भान नसलेला गाव 
होता चाचपडत रडत जगत 
पाठीवरती अन्यायाचे चाबूक 
होते रात्रंदिन उगाच बरसत 
कोण मारतोय का मारतोय 
हेही नव्हती नीट कळत 
पण आपण भोगतोय रडतोय 
म्हणजे नक्कीच आहोत चुकत 

अशी अंधाराचा स्वीकार केलेली 
खोलवर उजेडाची स्वप्न पुरलेली 
स्वतःला नशिबाच्या स्वाधीन केलेली  
ती प्रजा होती आंधळी अन दुबळी 

पण जेव्हा त्या गावाला मिळाला सूर्य 
लखलखता तळपता ज्ञानसूर्य 
तेव्हा हजारो लाखो आंधळ्यांना 
आले तेजस्वी चमकदार डोळे 
दिसू लागली स्पष्ट आरपार कळले
आपणच आपले हात आहेत बांधले

त्या एका तीव्र किरणाने 
एका ज्वलंत प्रखर ठिणगीने 
पेटून उठले सारे रान अन
अंधाराची सुल्तानी गेली संपून 

मग या सूर्याचे सहज झाले 
असंख्य अगणित सूर्य कण
त्याने व्यापून टाकला कणकण 
त्या गावातील प्रत्येक विद्ध मन 

अन आता या गावातील
हा प्रकाश कधीच 
सरणार नाही 
याची खात्री बाळगत 
झाला तो अस्तंगत 
रुढार्थाने पण 
आहे प्रत्येकात जळत
तळपत
आपले अस्तित्व 
पुन:पुन्हा सिद्ध करत..

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

सोमवार, ६ डिसेंबर, २०२१

चाकर

मजलागी पडे 
भक्तीचा विसर 
जगाचा चाकर 
होऊनिया ॥१
धावतो हातात 
घेऊन नोकरी 
ठेवून पगारी 
लक्ष सारे ॥२
जाहलो बेजार 
संसार लाचार 
चित्त नामावर 
लागे ना रे ॥३
कुणी ना कुणाचा 
जरी हे जाणतो 
बंधात पडतो
पुन्हा पुन्हा ॥४
आता जीवलगा 
करुणा सागरा 
तुझ्यावर सारा 
भार माझा ॥५
विक्रांत दत्ताची 
मागतो चाकरी 
उभा दारावरी 
अर्जी देत ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

मराठी साहित्य संमेलन


मराठी साहित्य संमेलन
********

हे अध्यक्ष लोकांचं वाचून 
गंमत वाटली.
हसायालही आलं.
माणसच असतात शेवटी सारी.
कुणी भडकलेले .
कुणी अडकलेले .
कुणी दडपलेले.

कुणी कुणाला निष्ठा वाहिलेले .

आणि अध्यक्षाला 
असं काय किती महत्व असतं 
हे फक्त प्रकाशकालाच कळत 
अन खरेतर ते गणिताचंही असतं.

बाकी आम्हाला काय त्याच ?
कुणी का बसाना तिथं 
कुणी का बोलेना !
किंवा ना बोलेना का!

कधीकाळी डोळ्यातूनही 
आग ओकणारा वाघ 
पोट भरला की शांत होतो.

अन तशीहि वाघांची गणणाही 
फार कमी होत आहे आता.

पण पुस्तकांचा प्रकाशकांचा 
अन  लेखकांचा कवींचा  
हा वसंत ऋतुच .

तिथे हवसे नवसे गवसे 
आवर्जून येणारच .

अन कुठल्यातरी
भिरभिरत्या डोळयात 
उत्सुक मनात 
हरखल्या जीवात
 माय मराठीचे बीज पडणार 

त्या एका बीजासाठी तरी 
हा सारा उपद् व्याप सार्थ आहे .
**
🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शनिवार, ४ डिसेंबर, २०२१

कपटा

कपटा
*****

जन्म वितळत आहे 
अस्तित्वाचा अर्थ न कळता 
घनीभूत झालेला 
प्रत्येक प्रश्न सतावत आहे 
खोलवर आत 
मोडलेला काटा होत
सदैव ठसठसत .

उपायांचा निरुपाय झाल्यावर 
राहावे लागते जगत 
आपल्या व्याधीला 
आपणच स्वीकारत 
तसेच काहीसे होत जात 
काळही करतोच बोथट 
वेदना संवेदना 
मनास गुंतवतो 
कशात नि कशात 
कधी संगीतात कधी सिनेमात 
कधी कवितात कधी आठवणीत 
कधी अध्यात्मिक ग्रंथात 
अन् मनोराज्य असतातच शेवटी 
मग आपण जातो 
निद्रेच्या राज्यात 
सारे काही विसरत 
स्व त: ला हरवत.

पण कधीकधी असेही होत
अर्ध्या रात्रीही करमत नाही 
मन कशातच लागत नाही 
पराजयाची ध्वजा 
फडफडते उरावर 
असहाय निष्क्रियता 
व्यापुन उरते जगावर 
हीसुद्धा एक लाट असते 
मिटणार हे माहीत असते 

पण मग ती रात्र ती लाट 
व ते जागेपण 
यांच्या वादळात 
मी पणाचा कपटा 
त्या प्रश्न सकट राहतो 
भिरभिरत आपटत 
फाटत विदीर्ण होत

वाटते कधीतरी 
कुठल्यातरी लाटेत 
सरतील प्रश्न 
या अस्तित्वाच्या कपट्यावरील 
पुसतील सहज 
भिजत भिजत
वा संपेल तो कपटाच
त्या प्रश्न सकट 

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

शुक्रवार, ३ डिसेंबर, २०२१

भिकारी

भिकारी
******

जर उघडले 
नाही एक दार 
जातो दुज्यावर 
भिकारी तो॥१

आणि दारोदार
पडता धुत्कार 
उकिरड्यावर 
शोधे अन्न ॥२

खाई विटलेले 
कुणी फेकलेले 
कधी नासलेले 
बळे बळे ॥३

पडो पडे तेव्हा 
ओझे या देहाचे 
तोवरी भुकेचे 
भागू देतो ॥४

तैसा हा विक्रांत 
विटल्या सुखात 
सोडुनिया वाट 
प्राप्तव्याची ॥५

कैसे महासुखी 
लाचावले मन 
येतसे फिरुन
संसारात ॥६

अहो महाराजा
थोडी कृपा करा
उघडून दारा 
भाकर द्या ॥७

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ .

गुरुवार, २ डिसेंबर, २०२१

चळणे

चळते
******

बुद्धी का चळते
मन का मळते 
कुणास कळते 
काय कधी ॥१

कधी विश्वामित्र 
कधी पराशर 
तपस्वी हे थोर 
घसरती  ॥२

तेथे कुणाचा रे
लागतो ना पार 
भय हे अपार 
भक्ताठायी ॥३

धरून हाताला 
चकवा चुकवा  
मार्गाधारे लावा 
साधनेच्या ॥४

तरी तो तरेल 
यातून सुटेल 
तुजला भेटेल 
दयाघना ॥५

देऊन सुकाणू 
प्रभू दत्ता हाती 
विक्रांत वाहती 
नाव झाला ॥६

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘

बुधवार, १ डिसेंबर, २०२१

शिणलो

शिणलो
******

भक्तीच्या वाटा 
शिणलो बहुत
जहाले न प्राप्त 
परी काही ॥
असेल तो देव 
दिसेल तो देव
केली उठाठेव 
वाया गेली ॥
कैसे नि दैवत 
प्रसन्न त्वरित
म्हणूनिया वाट 
पाहिली म्या ॥
कुणा काय देऊ 
उगाचच दोष 
मन मज वश
झाले नाही ॥
दत्ता चालो तुझा 
थोर कारभार 
संसाराचा भार 
वाहतो मी ॥
विक्रांत सोडली 
अवघीच आशा  
अध्यात्माचा गाशा 
गुंडाळतो ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘☘ 

रिक्तत्ता

रिक्तत्ता ******* क्षणा क्षणाने कळल्या वाचूनी आयुष्य येते ऋतू घेवूनी  हसवून रडवून चोरपावलांनी रंग खेळूनी जाते उलटुनी  काय कमावल...