सोमवार, २२ ऑक्टोबर, २०१८

मी सुद्धा me too



मी सुद्धा (me too )

का होतो साधू ही
तुझ्या सारखा सैताना ?
का तू दडून असतोस
प्रत्येक मनात सैताना ?

त्या तुझ्या वासनेच्या रूपापुढे
ढासळून पडते
मूल्यांचे शिक्षण
विझून जातात
संस्कारांचे निरांजन
कलेचे पुजारी
प्रतिभेचे कलाकार
का होतात विवश अन् नाचतात
तुझा भृकुटीच्या तालावर 

देहात दडलेले वासनांचे
अमोघ अस्त्र वापरणारा 
कुणी वेगळाच असतो का ?
त्रयस्थ असा ?
रे सैताना !

का ती कुबुद्धी
का ती कुघटिका
पिशाच बनून स्वार होते
हिंस्त्र श्वापद गत
अन् जाळून टाकते
विवेकाचे इवलेसे कवाड 
सैताना !

माणूस शेवटी पशूच असतो
नाही का रे सैताना ?
पशूत्त्वाची भूमिका सांडून
वर उठायला
नेमके काय लागते सैताना ?

तू नकोच सांगूस
सांगणारही नाही म्हणा !

अन्यथा बापू बाबा मुनी 
प्रत्येक धर्मातले
नसते असे बदनाम झाले
नाही का रे सैताना !

तू जिंकले आहेत करोडोंना
धुळीस मिळवले आहेस लाखोंना
तसा तू अजिंक्यच आहे म्हणा 

पण काय रे तू असतोस का
फक्त पुरुषांच्याच देहात
टेस्टेस्टेरॉनच्या पाझरात
बेमालून मिसळत ?

माद्यांच्या कळपात
मृग नर होण्यासाठी
त्याला उसकावत
सत्ता मालकी अन् उपभोग
घेण्यासाठी प्रवृत्त करत 
आपली संतान वाढवण्याची
अभिलाषा वाढवत
का हे फक़्त तिथेच असते
सहजपणे उपलब्ध
म्हणूनच
नाही का  रे सैताना ?

अन मला तर भीती वाटते की
कदाचित मीसुद्धा असेन
तुझ्या यादीत
कुठे तरी पडलेला कोपऱ्यात
अन् तुला कधीच दिसू नये
माझा नंबर कधीच लागू नये
म्हणून असतो
स्वतःला लपवत प्रार्थना करत
पण उरी धपापत
हेही तेवढेच खरं आहे सैताना  !!


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रविवार, २१ ऑक्टोबर, २०१८

दत्त अंगणी


दत्त अंगणी
********

मुंगीच्या पदी मी
चाले हळू हळू
प्रभू तू दयाळू
चालविता 

तमा ती कसली
नसे रे मजला
देवा तू वाटेला
सदा ठेवी

चालतांना पथी
सांभाळ करिसी
दानापाणी देशी
जागोजागी

खुंटताच मार्ग
झुळूक होवून 
नेशी उचलून
सुखरूप

विक्रांत चालतो
दत्ताचे अंगणी
जन्मांचे घेऊनी
पुण्य गाठी


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

शनिवार, २० ऑक्टोबर, २०१८

शांतता



शांतता
*****

मी शोधू लागतो शांतता
गूढ गहन एकांतात
कुठल्याशा निर्जन देवालयात
कुठल्याशा शुभ्र हिम गिरीवर
अथवा पुरातन नदीच्या तीरावर
पण ती सापडत नाही
म्हणून जातो भटकत भटकत
कुठल्या साधूंच्या आश्रमात
वा समाधी स्थानात
पण तो कोलहल मिटत नाही
म्हणून मग शिरतो अंतरात
अगदी पेशींच्या केंद्रापर्यंत
जनुकांच्या तटबंदी मोडत
पण तिथेही असतोच
तो आवाज
स्पंदनांचे प्रतिध्वनी कंपनात झेलत
शेवटी मान्य करतो मी
त्या कोलाहलाचे सनातन अस्तित्व शांततेच्या प्राप्तीचा भ्रम दूर सारत
स्थिरावतो त्या कोलाहलात
फक्त त्यांचे स्वर ऐकत
त्याक्षणी जाणवते
तो कोलाहलाचा पडदा जातोय फाटत
अन् शांतता अवतरते
त्या कोलाहला सकट
कारण शांतता
कोलाहलाच्या नकारात नाही
तर सर्व समावेशक स्वीकारात आहे
हा अर्थ जातो मनात उमलत .


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in


शुक्रवार, १९ ऑक्टोबर, २०१८

शब्द



शब्द .
***

शब्द चांदण्यांचे
शब्द प्रकाशाचे
शब्द अमृताचे
ज्ञानियाचे

मौन जगताचे
मौन या मनाचे
मौन जागृतीचे
 झाले काही

मोरपीस स्पर्श
घडे हृदयास
अनामिक हर्ष
 दाटलेला

दीप पेटलेला
डोळा देखियला
श्रोता सुखावला
आर्तीतला

सुगंधाचे लोट
दाटले अलोट
अमृताचा घोट
गळीयात

बुडाला विक्रांत
शब्दांच्या सहीत
जाहला अतित
ऐकण्याच्या

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http ://kavitesathikavita.blogspot.in

बुधवार, १७ ऑक्टोबर, २०१८

या क्षणी



या क्षणी
******

इथे तिथे गळतात सारखी पिकली पाने
तरी किती आनंदाने जीवन गातेय गाणे

चक्र जीवन मरणाचे हे असेआदिम फिरे
उठतो तरंग आणि पुन्हा पाण्यात विरे

आले किती गेले किती ते कुणाला न गिनती
येणार की थांबणार नच कुणास माहिती

कालचे ते झाले काल ओघळले रे खालती
स्मरूणी तया सारखे काय येणार ते हाती

उद्या असे मनातले स्वप्न जागे पणातले
फुल जसे नभातले वा जल मृगजळातले

या क्षणीच आहेस तू क्षण हा जगून घे रे
स्थिरावता वर्तमानी जन्म गूढ  कळेन रे

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

मंगळवार, १६ ऑक्टोबर, २०१८

जडल्या जीवाचे *

जडल्या जीवाचे
**********

जडल्या जीवाचे
करू तरी काय
सरले उपाय
सारे आता

कासावीस मन
ओढाळ होऊन
येतसे धावून
तुझ्याकडे

आनंदे पाहिन
हृदय ठेवींन
जीव हा वाहीन
तुझ्या पदी

डोळिया दाटली
माझिया कृष्णाई
देवा नरहरी
भेटी देई

विक्रांत याचक
भक्तीचा भिकारी
तुझिया पायरी
आसावला ।।

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in


सोमवार, १५ ऑक्टोबर, २०१८

वृंदा



वृंदा
***** 
वृंदा तुला करायचं होतं का
लग्न विष्णूशी कधी
जालिंदरचा मृतनंतर ?
तू सती गेली 
त्याच्या प्रेमासाठी 
देहा चे बलिदान करून 
प्रेमाचा तात्कालीन 
अंतिम उद्गार 
वास्तवात आणून
पण तुझ्या मृत्यूनंतर 
बलिदानानंतर ही 
त्यांनीतोडून टाकला
तुझा अन् जालिंदरचा संबंध 
कायमचाच
त्यावर घालून 
प्रभू प्रेमाचा आवरण 
आणि आम्ही मिरवतो आहोत 
देवाचे दुष्कृत्य पुन्हा पुन्हा
आणि करतो आहोत 
विटंबना तुझी पुन्हा पुन्हा 
हे पतिव्रते प्रेम सरिते 
तुळसे माये 
त्याबद्दल आम्हाला क्षमा कर
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

वीणेकरी

वीणेकरी ******* अपार भरल्या गर्दीत राउळी  उभा वीणेकरी नाद लयी ॥ कुणी पायावरी ठेवीतसे माथा  कुणी काढे वाटा बाजूने तो ॥ त्यास मोजम...