अलिबाबाची गुहा
*************
शब्द परवलीचे पण नच बोलतो मी पुन्हा
तेव्हाही ती परवल चुकलीच होती जरा
उघडल्या वाचून दार गेलो होतो माघारा
यदा कदाचित संधी मिळाली ही असती
ठेच अहंकाराला पण फार लागली होती
विसरले स्वप्न ते आणि मार्ग धोपट धरला
प्रत्येक डाव हातातला का नकळे मी टाकला
आता व्यथा न अंतरात पण चुका त्या हसतात
हरवल्या सिंधुत शिंप्या काय पुन्हा मिळतात
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘ 🕉️ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा