मावुली
******
अगा माऊलीये
अजून स्तिमित
तुझ्या मी दारात
उभा स्तब्ध॥
अफाट अद्भुत
झेपे न मजला
होतो हरवला
डोकावता ॥
किती हा प्रकाश
किती हा झळाळ
करुणा कृपाळ
नीलवर्ण ॥
अनंत अफाट
सागर पाहून
हरवते भान
जैसे काही ॥
तुझिया अवीट
कृपेचा प्रसाद
देई ग हातात
तूच माय ॥
देई पसाभर
पाहुनिया बळ
जाण्या भवपार
उतरून ॥
विक्रांत इवला
किनारी रंगला
कण वाळूतला
हरखला॥
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा