संवेदना
****
जाहली बोथट
माझी संवेदना
काय हे चालले
मजला कळेना ॥
मरतात जन
धडाड येऊन
श्वास अडकून
कळल्यावाचून ॥
रोजचे मरण
रोज आक्रंदन
रोजचे पी पी ई
प्लास्टिक कफन ॥
रडतात मुले
बायका रडती
धास्तीत पडले
शेजारी पळती ॥
येतात सयंत्रे
मागणी वाचून
जागा न ठेवण्या
राहती पडून ॥
नवीन सामग्री
अर्जंट कंट्राट
परी मरणाचा
घडे ना रे अंत ॥
जयाची पॉलिसी
तया मिळे बेड
रिपोर्ट साऱ्यांचा
दिसतो कोविड ॥
कुठे चाललेय
कोणाचे शोषण
कोण कुठे घेई
हात ते धुऊन ॥
तरीही त्या रांगा
लागती मटना
हुल्लड होतेच
रोजच्या दुकाना ॥
चालतो व्यापार
चोरून छुपून
पोट हातावरी
जाती ते निघून ॥
मरणाच्या वारा
सुसाट सुटला
गाठेन आम्हाला
आज ना उद्याला ॥
कोण रे मरेन
कोण तो जगेन
टक्क्यांची गणित
कुणा न सुटेन ॥
विक्रांत विनवी
दत्ता अवधूता
आवरा सावरा
आता या जगता.॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा