*************
देवे बांधियला
सुंदर महाल
रत्नांनी केवळ
अद्भुतसा ॥
किती काय पाहू
डोळ्यात मावेना
ह्रदय भरे ना
काही केल्या ॥
डोळीयात गोडी
कानाला ही गोडी
सर्वांगी दुधडी
भरुनिया ॥
अक्षरे म्हणू की
सोनियाच्या लडी
चैतन्यात बुडी
दिलेल्या त्या ॥
अर्थाचे चांदणे
मृदुल मवाळ
होय अळुमाळ
अंतरंग ॥
नक्षत्र कुसरी
मांडीयला पट
बहु अनवट
अद्भुतसा ॥
हाती धरू जाता
कळतो ना पोत
परी काठोकाठ
उब आत ॥
घेता पांघरून
जातो हरवून
देह आणि मन
आपोआप ॥
धन्य मी जाहलो
तव पदी आलो
कृपेचा लाभलो
वारसा हा
++
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा