****
किती विचित्र आहे हे जग
जिवंत असताना ज्याच्या
लाख तक्रारी करते
अन् मेल्यावर तो
त्याचेच चक्क भांडवल करते
असे कुणाच्या तरी दुदैवी मरणाला
रंग लावून राजकारणाचे
आपले उखळ पांढरे करू पाहते
हा सोस कसला आहे
स्वताला मोठे म्हणवण्याच्या
अन स्वत:तील क्षुल्लकतेवर
दुसर्‍याच्या अपमानाचे
हलके पांघरूण घालायचा
अन् कधी कधी ते
उपऱयांच्या हातात
काठी देवून
खुणावतात हळूच
घाला टाळक्यात म्हणुन
अन त्या आपल्याच
लोकांच्या मनातून
जातात पार उतरून
हक्कांसाठी लढतोय मी
असे गोंडस नाव देऊन
फाटलेल्या मी पणाला
अधिक भोके पाडून
मिरवतात ते हतबुद्धीचे
हतकर्माला पराक्रम म्हणून
पण त्याहून आश्चर्य वाटते
ते हात बांधून बसलेल्या
द्युतात हरवल्यागत
दीड:मुख झालेल्या
आपल्याच लोकांचे
आता त्यांना आपले
कुठवर म्हणावे
हा प्रश्न नको असून
उभा राहतो समोर येऊन
अन् पडलेल्या दरीला पाहून
सैतान हसतो खदखदून
******
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा