काळ कावळा
***********
काळ कावळा
घिरट्या घाले
कुणास उचलू
म्हणून न्याहाळे॥
दुष्ट मुळी न
सुष्ट मुळी न
घेई उचलून
मरणासन्न ॥
कधी बालक
कधी तरुण
वृद्ध कुठला
गेला जगून ॥
कुणी बुडून
कुणी पडून
स्वतःस किंवा
फास लावून ॥
गोळी खाऊन
वध होवून
रोगी खचुन
जाई संपून ॥
जन्म जिथे
मृत्यु तिथे
काळचक्र हे
सदैव फिरते ॥
साधू वैद्यही
गेले राजेही
दीन पथीचे
गेले धनीही ॥
जाणार तू ही
जाणार मी ही
कुणा न चुकते
काळ झेप ही ॥
परंतु सोडून
निवांत होऊन
कुणी काळास
घेई बोलवून ॥
तो मृत्युंजय
जावे होऊन
देह सहजी
देत फेकून ॥
हीच मनिषा
मनी बाळगून
विक्रांत जगतो
दत्ता स्मरून ॥
**
डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा