(चित्र आंतरजालावरून साभार )
सखीबाई.
********
म्हटलो मी तुला किती
क्रांती कर जीवनात
हसुनी तू बागेमध्ये
फूललीस फूल होत ॥
व्यर्थ आहे जगणे हे
नसतेच प्रेम इथे
पाहत तू खोलखोल
हसलीस डोळ्यामध्ये ॥
का ग डोळ्यात अजून
तव दुःख भरलेले
तू म्हटली सहज हे
स्वप्न आहे थांबलेले ॥
देई सोडून ही नाती
झाली उगाच बेगडी
चेहऱ्यावरी तुझ्या तो
उमलली गुलछडी ॥
हे तो तुकडे सुखाचे
असतात इवलाले
बघ ओंजळीत माझ्या
मी रे प्राजक्त भरले ॥
देहाविन धनाविन
कोण प्रेम ते करते
भोगण्याच्या रिंगणात
कोण उगाच चालते ॥
मनाच्याही पलीकडे
एक मन असते रे
थांबले रे तिथे उगा
पाही कोण भेटते रे ॥
काय म्हणू सखी बाई
तू तो मुलखा वेगळी
सुख डोह अंतरात
वनवा का जरी जाळी ॥
डॉक्टर विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा