कुपी

कुपी

तुझ्या आठवणी
धुकट धुसर
परी खोलवर
रुतलेल्या

तुजसी बोलणे
नव्हते घडले
अंतर मिटले
पावुलांचे

तुझे पाहणे
उरात घुसणे
अजून जगणे
काहि तिथे

कितीदा लिहिले
नाव वहीवर
परी ना धजले
ओठ कधी

उलटून गेली
तीन तपे अन्
आले वाहून
दूर  जीणे

तू ही असशील
गेली विसरून
बघ वेडपण
षोडशीचे

किती सुगंधी
पण ती स्मृती
होत न रिती
कधी कुपी


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

तू नाही भेटलीस तरीही

तू भेटली नाहीस तरीही

*****************

तू भेटली नाही तरीही
मी गाईन तुझे गीत
तू सोडून गेली तरीही
मी जपेन तुझी प्रीत

तुच आता मूर्तिमंत
झाली आहेस माझे गीत 
मी शब्द झालो अगणित
सखी तुझ्या छंद मिठीत

तू दूर गेलीस किती जरी
तुलाच गुंफिन मी स्वप्नात
तुझे असणे माझ्यातील
पाहत राहीन मी श्वासात

नभातील लाख तारकास
सांगेन तुझ्या आठवणी
किरणातून चंद्र रुपेरी
प्रीत देईन तुज पाठवुनी

तुझे पाहणे अन स्पर्शने
जरी गमते योजने दूर
तूच माझ्या प्राणात परी
धडधणारे सुरेल सूर

तुच असते ओठातील
माझे सहज गुणगुणणे
तुच होतेस मनी उमलते
असंख्य निशब्द तराने

तुझे हसणे मृदू बोलणे
तुझे मन मोहवून जाणे
रुंजी घालती या मनी
भास तुझे वेडे दिवाने

माझ्या मनीच्या अंधारात
निरव अंगणी एकांतात
मला सदैव साथ देतात
तुझे उमटले शब्द मौनात

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

रात्र

रात्र
***
आज पुन्हा चांदण्यांनी
बहरून रात्र गेली
रातराणीच्या फुलांनी
उमलून रात्र गेली

सरल्या शंका कुशंका
मूक व्यर्थ रुष्ठताही
विरहात अंध दीप
पेटवून रात्र गेली

कळले कुणास आज
जीव प्राण वाहीलेला
भरुनी डोळी कुणाच्या
पाझरून रात्र गेली

नियती सदैव देई
डाव अर्धा हरलेला
तव हाती बदलून
उजळून रात्र गेली

मन शुभ्र अंगणात
कोजगरी ही नटली
रित्या जगण्यास माझ्या
सजवून रात्र गेली

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

सहकार

सहकार

सहकार म्हणजे भ्रष्टाचार
असाच अर्थ आता
रूढ होत आहे
सहकार म्हटले की
वाटते गाढवं
गुऱ्हाळवर
मजेत गुळ खात आहे

कुणी  जेव्हा म्हणते
आम्ही सहकार करू
ओळखायचे हा तर
साला असणार
गल्ला भरू,

सरकार अन सहकार
किती सारखे दिसतात
दोन जुळे भाऊ जसे
पक्के चोर जसे वाटतात

सहकारी बँका
साखर कारखाने
गृह निर्माण संस्था
इथे काय घडते
हे सगळेच जाणतात
तेल लावलेले पैलवान
का कधी कुणाच्या
हातात सापडतात

इतका सुंदर शब्द
अन इतका सुंदर अर्थ
क्वचितच कधी कुठे
असा बदनाम झाला असेल
डबक्यातील इंद्रधनुष्य 
प्रतिमा चिखलात 
माखली असेल

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

वाटणी

वाटणी
*****
जेंव्हा रक्त भांडते 
रक्ता सोबत
तेंव्हा रक्ताच्या थेंबाथेंबातून 
वाहणारे नाते असते 
फक्त हळहळत  
खोल तडफडत

कुठल्यातरी  समर्थ 
हातांनी  लावलेल्या
अन वाढवलेल्या
त्या वटवृक्षाचे 
तुकडे पडतांना पाहून 
येते कणव दाटून 
त्या व्यर्थ जाणार्‍या 
कर्तृत्वासाठी मनातून 

फांदी फांदीस्तव
होतात खलबतं
डहाळी डहाळीसाठी 
ते करतात  युद्ध
कलहाच्या या आगीत
सरते पुंजी कष्टाची 
अन जातात वाया 
किती एक वर्ष आयुष्याची  

तुटणार्‍या प्रत्येक
फांदी सोबत
मेलेल्या नात्यांची
प्रेत असतात जळत
आपल्या कोवळ्या 
हिरवाई सकट


अधिकाधिक तुकड्यासाठी
लढणाऱ्या कावळ्यागत
अधिकाधिक लचक्यांसाठी
गुरगुरणाऱ्या लांडग्यागत
सारे नातलग होतात जणू 
सांबाच्या पोटी जन्मलेल्या 
मुसळागत 

फुलणाऱ्या फळणाऱ्या
अन् विस्तारणार्‍या
प्रत्येक झाडाचे
हेच का असते प्राक्तन ?
खरेच नाही कळत 


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

अवघे दत्त

अवघे दत्त

हे तन दत्ताचे
हे मन दत्तांचे
जगणे दत्ताचे
कार्य जणू ॥

हे श्वास दत्तांचे
हे भास दत्ताचे
करणे दत्ताचे
गुह्य जणू ॥

हे घर दत्ताचे
हे दार दत्ताचे
असणे दत्ताचे
प्रेम जणू ॥

हे गीत दत्ताचे
संगीत दत्ताचे
स्फुरणे दत्ताचे
साह्य जणू ॥

विक्रांत दत्ताचा
सेवक जन्माचा
मागतो कृपेचा
क्षण अणु


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

घर नावाचे बिळ

घर नावाचे बिळ
**********

म्हटले तर ते
तिचे घर होते
जगापासून बचावाचे
एक सुरक्षित बिळ होते

आत आत खोलवर
अंधाराचे राज्य होते
गटारांची ओल अन
व घाणीचे साम्राज्य होते
झाडांची मुळे होती
रोज धडपडणे होते
किड्या मुंग्यांचे चावे
तर पाचवीला पुजले होते

पण तरीही
ते तिचे घर होते
रात्रभर लपायाचे
घट्ट दार बंद होते

ट्रेनच्या जाण्याने
हादरणे होते
बसच्या ब्रेकने
दणाणणे होते
कोसळण्याचे खाली कधी
जरी उरी भय होते
तरी ते सारे तिला
स्वीकार्य होते
कारण शहराच्या
या जंगलाचे
कायदे तिला माहित होते
उघड्यावर शिकार होणे
रोज रोज घडत . .
दिसत होते

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

एकपणे एक

एकपणे एक
********

मिटुनि तुझ्यात
व्हावे तदाकार
सरूनि आकार
देहाचा या ॥

उरू नये माझे
वेगळे ते काही
नुरावे रे तूही
माझ्या सवे ॥

एकपणे एक
दुरावा सारून
कळणे होऊन
अवघेच ॥

मोडुनिया साऱ्या
जगाच्या वल्गना
सारूनियां स्वप्ना
कालातील ॥

असे उगेपण
तुझ्या माझ्यातले
विश्व मावळले
होवो आता ॥

विक्रांत पाहूणा
मेघुटा मृगाचा
तुझिया मातीचा
अंश होवो ॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

ते एक पत्र

ते एक पत्र

नाव गाव नसलेले
ते एक पत्र होते
वेडेपण भरलेले
जणू धाडस होते

शब्दोशब्दी भरले
खरे खुळेपण होते
अनामिक भावनेचे
धुंद उदंड बंड होते

पत्र नव्हतेच जणू ते
सर्वस्व पणाला होते
नावगाव नसूनही
स्पष्ट साक्षीदार होते

जर घेणारे हात
विस्तवाचे असते
तर विनाशाच्या दारी
जीवन उभे होते

त्याचा अव्हेर करणे
केवळ अक्षम्य होते
स्वीकारणेही परंतु
एक प्रश्नचिन्ह होते

भावनांचा जय झाला
नि नाते जुळून आले
नावगाव नव्हते तयास
शब्दातीत काही घडले


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

नाटक

नाटक
****

सरले नाटक पट पडला
मुखावरचा  रंग पुसला  

जाय आता तू तुझिया घरी
मौज मजा ही सरली सारी

थोडे उथळ होते भडक
त्याने काय तो पडतो फरक

तीनच तास काहीच मास
म्हटला तर साराच भास

थोडा उन्माद उत्तेजना ही
घडले मग रडणे काही

दोषारोपही होवून गेले
पदरी कुण्या काही पडले

आता उद्याला नवा खेळ नि
सवंगडीही नवीन कुणी

नवे असे रे काय ते त्यात
खेळ चालतो रोज  पिटात

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

पाहीली दिवाळी

पाहिली दिवाळी

संतांच्या पाऊली

हृदयात उषा

चैतन्याची झाली

कृपेच्या प्रवाही

मन चिंब झाले

माझे मीपण रे

मज कळू आले

सोहंचा डिंडिम

घुमला कानात

उरे पडसाद

जीव जाणिवेत

अनसुयानंद

जाहला कृपाळ

संत संगतीत

करतो सांभाळ

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in 

हुतात्मा (१५ ऑगष्ट निमित्त)

हुतात्मा 
****::

झुंड लांडग्यांची वाढतेच आहे 
एक एक वाघ मरतोच आहे 
मग पेटीवर ती गुंडाळून ध्वज 
देश श्रद्धांजली वाहतोच आहे 

कुणी गोळ्या खाऊन हिरव्या 
ईमान मातीचे विकतोच आहे.
कुणी एक रक्त सांडून आपुले 
पांग तिचे पण फेडतोच आहे 

होतील भाषणे ते देतील नारे 
प्रश्न शतकांचा जळतोच आहे 
फिरतील संदेश सजतील झेंडे 
अश्रू घरी कुठल्या झरतोच आहे 

तसे फार काही कठीण हे नाही 
सिंहासनी हिशोब अडतोच आहे 
मेलीत लाख लाख मरतील अजूनी
पदकांची टांकसाळ आपुलीच आहे 


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

एक स्वप्न

एक स्वप्न
******

पाहिले होते कधी मी
एक स्वप्न नित्य खुळे
मिटलेल्या डोळीयात
रुजावे आकाश निळे

एक दार गुहेचे त्या
उघडावे माझ्यासाठी
नि मज घेऊन जावी
करुणेची लाट मोठी

लक्ष्य  जन्म मरणाची
येरझार हरवावी
शेवटच्या श्रावणाची
सर चिंब देही यावी

अग्नि स्पर्श अवधुती
जन्म मज आकळावा
नावगाव जात गोत
व्यर्थ पसारा मिटावा

शुष्क बोध शास्त्रातला
देहात या पालवावा
तन मन कण माझा
अनंताचा अंश व्हावा


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

तूझिया वाचून

|| तूझिया वाचून ||

**************

आता मी माझ्यात

तूझिया वाचून

क्षणांची बांधून

मोट चाले ||

कोरडे नयन

कोरडे मन

कोरडे जगणं

उदासीन ||

आटला धावा

आटली तहान

तमी हरवून

संवेदना ||

मिटली पाकळी

सुटली अंजुळी

हरवून गेली

प्रार्थना ही ||

दाटला अंधार

मिटला हुंकार

प्राक्तना सादर

अधोमुख ||

मनाच्या खेळा

होवून आंधळा

फिरलो गरारा

वाटे आता ||

विक्रांत पेटली  

जाणीव विझली

काळोखी गिळली

कुणी कैसी  ||

डॉ..विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

होत नाही

होत नाही

*******

मनीचे आस्वाद विषाद
मिटता मिटत नाही
म्हणून ज्योत निरंजनाची
दिसता दिसत नाही

ओल्या काडी प्रमाणे
येई एक एक विचार
पडतो आगीत पण
जळता जळत नाही

धूर धूर आणि धूर
व्यापून सारे अवकाश
निर्मळ क्षण प्राणात
भरता भरत नाही

दबते गुदमरते ठिणगी
जळता जळत नाही
पेटायची इच्छा आतील
शांत होता होत नाही

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

दिप लाव डोळियात

नवी विटी नवे राज

तोच खेळ चाले आज

येतो अन जातो श्वास

जगण्याचा गमे भास

वाहतेय पाणी फक्त

उभा राहे उगा तट

आणि किती रातदिस

सारे ठाव अंधारास

खोलवर खुळी आस  

जन्म जणू गळफास

जोखडाचा अर्थ काय

कळण्यात वय जाय

आता तरी बांध तोड

ओला कर तुझा माठ

जीवनाशी पैज घेत   

दिप लाव डोळियात

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

चिंता

चिंतेचे चिंतन
*******

असे म्हणतात 
मनातल्या चिंतांचा गुंता 
कधीच सुटत नाही 
जेवढा तुम्ही सोडवायचा 
प्रयत्न कराल 
तेवढा अधिकच गुंतत जाई 

चिंतेचे जाळे 
नेहमी पकडू पाहते 
ओसाड तळ्यातील 
चकाकती मासोळी 
आपल्या नॉयलनी धाग्यात 
पण येते परत परत
गवत अन् पालकुट
घेऊन सोबत 

काळजी वाटणे 
किती साहजिक असते
प्रेमाच्या महा वस्त्राची 
जणू ती एक सुंदर किनार असते 
पण त्या काळजीची 
जेव्हा चिंता होते तेव्हा 
त्या वस्त्राची रयाच घालवते 

खरं तर चिंता करणे 
हे मनाचे एक 
नको तेउपद्व्यापी 
खेळणे असते
आकाशातील ढगात जणू
बागुलबुवा पाहणे असते

मनातील चिंतेचा गुंता 
न सोडविणे
हाच त्यापासून सुटण्याचा 
सर्वात सोपा मार्ग असतो 
कारण चिंतेचे चिंतन 
हेच चिंतेचं वाढवणें असते
अन आपण चिंता करतोय 
हे जाणवणे यातच 
चिंतेचे विरघळणे सुरू होते

चिंता देऊ शकत नाही संरक्षण 
चिंता बदलत नाही भवितव्य 
चिंता असते फक्त एक भणभण
कुस्करणारी आपले स्वर्गीय क्षण

पण या चिंतेच्या अलीकडील 
मी माझे हरवले तर 
ती चिंता जगताची होते 
अन् जगताची चिंता करणारा 
हा समर्थ होतो 
हेही तेवढेच खरे 


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
http://kavitesathikavita.blogspot.in

जखम

जखम
****

माझे असणे
ही माझ्या अस्तित्वावर
असलेली
सर्वात मोठी जखम आहे
माझे काहीतरी असणे
माझे काही तरी करणे
माझे कुणीतरी असणे
माझे कुणीतरी होणे
हे घावांवर होणारे घाव आहेत
ही जखम मिटावी
ही व्यथा सुटावी
म्हणून केलेल्या
साऱ्या आटाअाटी
जखम भरायचे सोडून
विस्तारित करीत आहेत
पण ही जखम देणाऱ्या
त्या शस्त्राचे
त्या वस्तूंचे
त्या हाताचे
कारण काय कारक काय
या अनुत्तरित प्रश्नांच्या
वेदना लहरी
पुन्हा पुन्हा त्या जखमाकडे
चित्त घेऊन जात आहेत
ही जखम माझा अंत करेल
कि घेऊन जाईन मला
त्या महावैद्यांकडे याचे उत्तर
तर काळच देईल
पण तोवर या जखमाचे
अस्तित्व स्वीकारत अन् सांभाळत
जगणे क्रमप्राप्त आहे मला .


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

तुझ्या कारणे

तुझ्या कारणे
*********

शब्द ओले
रुजून आले
रंग झाले
डोळ्यात

कानावरती
नाद नाचती
ऐकू येती
रंध्रात

नाच नाचतो
गीत रचतो
सूर गुंफतो
कैफात

मन दिवाने
गाय तराने
होत चांदणे
पाण्यात

इथले जगणे
स्वप्न साजणे
तुझ्या कारणे
घडे ग

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

अवधुती भागवत

अवधुती भागवत

जर सुटणारच असेल
हा देह
असाच अकाली कधीही
तरी काही हरकत नाही
कारण माझी श्रद्धा आहे
आत्म्याच्या अमरतेवर
अन पुनर्जन्मावर
या जन्मातील काहीही
पुढे स्मरणार नाही
जसे मागील आता
काहीच आठवत नाही
त्याचा स्वीकार आहे मला
नाव गाव नाती धन संपत्ती
यांचे तुटलेले पाश
नाही जुळू पाहणार मी पुन्हा
पण मला हवी आहे 
एक स्मृती
दत्तात्रेया
तुझ्या परमपवित्र चरणांची
अन ज्ञानदेवांच्या कृपेची
अंतरी अवधुती रंगलेला हा भागवत
तसाच राहू दे हीच प्रार्थना

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in