ते एक पत्र

ते एक पत्र

नाव गाव नसलेले
ते एक पत्र होते
वेडेपण भरलेले
जणू धाडस होते

शब्दोशब्दी भरले
खरे खुळेपण होते
अनामिक भावनेचे
धुंद उदंड बंड होते

पत्र नव्हतेच जणू ते
सर्वस्व पणाला होते
नावगाव नसूनही
स्पष्ट साक्षीदार होते

जर घेणारे हात
विस्तवाचे असते
तर विनाशाच्या दारी
जीवन उभे होते

त्याचा अव्हेर करणे
केवळ अक्षम्य होते
स्वीकारणेही परंतु
एक प्रश्नचिन्ह होते

भावनांचा जय झाला
नि नाते जुळून आले
नावगाव नव्हते तयास
शब्दातीत काही घडले


डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in