दुरावता
*****
दुरावले स्मित तुझे
नुर सारा हरवला
उसनेच हासू अन्
उसनाच शब्द झाला
समजलो वादळ त्या
हळुवार झुळकीला
थरारले पान अन्
वृक्ष पुन्हा शांत झाला
गहिवरल्या रात्रीचा
तो आवेग मंद झाला
मुक्या उग्या आकाशाचा
प्रवास पुढे चालला
भेटू पुन्हा कधीतरी
लेऊन नव्या नावाला
पुरातन पिर्यामिडी
शब्द काही उमटला
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा